Ꞇrþ̅ em ec ſꝩſt͛
ꞇrega þ͛ aꞇ ſegıa
þaꞇ ec heꝼı nꜹþıgr
nıpꞇı gr
ęꞇꞇa.
ꝼell ımoꝛgo̅
vnꝺꝼıoꞇur lvnꝺı
bvþlvngr ſa e͛ var
bezꞇr ıhe̅ı
⁊ hılꝺı̅gom
ahálſı ſtoþ.
Trþr em ec ſꝩſtir
trega þer at ſegia
þviat ec hefi nꜹþigr
nipti grętta.
fell imorgon
vndfiotur lvndi
bvþlvngr ſa er var
beztr iheimi
oc hildingom
ahálſi ſtoþ.
Trauðr em ek, systir,
trega þér að segja
því að ek hefi nauðigr
nifti grætta:
Fell ímorgun
undFjöturlundi
buðlungr sá er var
beztr íheimi
ok hildingum
áhálsi stóð.