elgı ꝼecc ſıgrvnar ⁊aꞇꞇo þꜹ ſono var helgı eg̅ gamall. Dagr hꜹgna ſ. bloꞇaþı oþın ꞇ ꝼꜹꝺ heꝼnꝺa oþı̅ leþı ꝺag gréıſ ſınſ. Dagr ꝼaɴ helga mág ſıɴ þar ſe̅ h. aꞇ ꝼıoꞇur lvnðı. ̅ lagꝺı ıgogno̅ helga mꝫ geırno̅. þ ꝼell helgı eɴ ꝺagr reıþ ꞇ ꝼıalla ⁊ ſagꝺı ſıgrno ꞇıþı̅dı.
Helgi fecc ſigrvnar ocatto þꜹ ſono var helgi eigi gamall. Dagr hꜹgna ſonr blotaþi oþin til fꜹdvr hefnda oþiɴ leþi dag gréiſ ſinſ. Dagr faɴ helga mág ſiɴ þar ſem heitir at fiotur lvnði. Haɴ lagdi igognom helga meþ geirnom. þar fell helgi eɴ dagr reiþ til fialla oc ſagdi ſigrno tiþindi.
Helgi fekk Sigrúnar okáttu þau sonu; var Helgi eigi gamall. Dagr Högna sonr blótaði Óðin til föðurhefnda. Óðinn léði Dag geirs síns. Dagr fann Helga, mág sinn, þar sem heitir að Fjöturlundi. Hann lagði í gögnum Helga með geirnum. Þar fell Helgi en Dagr reið til fjalla ok sagði Sigrúnu tíðindi:
