ſꜹɴ mͦ v͛þa
ꜹl mal heþıɴ
occoꝛ beɢıa.
m͛ heꝼ͛ ſtıll̅
ſteꝩ ꞇ eꝩrar.
þrıɢıa naꞇꞇa
ſcꝩlac þar ko̅a
ıꝼ e͛ m͛ aþ
aꞇec apꞇr co̅a
þa ma aꞇ góðo
goꝛ
az ſlı eꝼ ſl̅.
ſꜹɴ mvno verþa
ꜹl mal heþiɴ
occor beɢia.
mer hefir ſtillir
ſteꝩct til eꝩrar.
þriɢia natta
ſcꝩlac þar koma
if er mer aþvi
atec aptr coma
þa ma at góðo
goraz ſlict ef ſcal.
Sakaz eigi þú!
Sönn munu verða
ölmál, Heðinn,
okkur beggja;
mér hefir stillir
stökkt til eyrar,
þriggja nátta,
skylak þar koma;
if er mér áþví
aðek aftr koma;
þá má að góðu
gjöraz slíkt ef skal!