elgı k̅r vͬ allmıcıll h͛ ᛘ. h̅ co̅ ꞇ. eꝩlıma k̅ſ ⁊ baþ ſvávo. ꝺ. h̅ſ. þꜹ helgı ⁊ ſvava veıꞇꞇvz várar ⁊ vɴoz ꝼvrþo mıkıꞇ. Sva
va vͬ heıma mꝫ ꝼeþ̅ ſıno̅ eɴ helgı ıh͛naþı. vͬ ſvava valkꝩr
ıa e̅ ſem ꝼꝩʀ. eþıɴ vͬ heı̅a mꝫ ꝼꜹþvr ſıno̅ hıoꝛvarþı k̅ı í noꝛegı. eþıɴ ꝼoꝛ eıɴ ſaman heı̅ oꝛ ſcógı ıóla apꞇa̅ ⁊ ꝼaɴ ꞇróꝇ
kono ſv reıþ vargı. ⁊ haꝼðı oꝛma aꞇ ꞇꜹmo̅ ⁊ bꜹþ ꝼꝩlgꝺ ſına heþnı. Neı ſagðı h̅. ho̅. ſ. þᷤ ſl̅ꞇv gıalꝺa aꞇ bragar ꝼvllı. Vm q̅lꝺıꞇ oꝛo heıꞇſtrengıngar var ꝼᷓm leıꝺꝺꝛ ſonar gꜹlꞇr logðo m̅ þár a henꝺꝛ ſınar ⁊ ſtrengꝺo m̅ þa heıꞇ aꞇ bragar ꝼvllı. eþıɴ ſtrengðı heíꞇ ꞇ ſvavo elı
ma. ꝺ. vɴvſto helga broðvr ſınſ. ⁊ ıþraþız sͣ mıoc aꞇ h̅ gecc a brꞇ vıllı ſtıgo ſvþ̅ alonꝺ ⁊ ꝼaɴ helga broþ ſ. elgı qvaþ.
Helgi konvngr var allmicill her maþr. haɴ com til. eꝩlima konvngſ oc baþ ſvávo. dottvr hanſ. þꜹ helgi oc ſvava veittvz várar oc vɴoz fvrþo mikit. Svava var heima meþ feþr ſinom eɴ helgi ihernaþi. var ſvava valkꝩria eɴ ſem fꝩʀ. Heþiɴ var heima meþ fꜹþvr ſinom hiorvarþi konvngi í noregi. Heþiɴ for eiɴ ſaman heim or ſcógi ióla aptan oc faɴ tróꝇkono ſv reiþ vargi. oc hafði orma at tꜹmom oc bꜹþ fꝩlgd ſina heþni. Nei ſagði haɴ. hon. ſagði þes ſcaltv gialda at bragar fvlli. Vm qveldit oro heitſtrengingar var fram leiddr ſonar gꜹltr logðo meɴ þár a hendr ſinar oc ſtrengdo meɴ þa heit at bragar fvlli. Heþiɴ ſtrengði heít til ſvavo eꝩlima. dottvr vɴvſto helga broðvr ſinſ. oc iþraþiz sva mioc at haɴ gecc a brt villi ſtigo ſvþr alond oc faɴ helga broþvr ſiɴ Helgi qvaþ.
Helgi konungr var allmikill hermaðr. Hann kom til Eylima konungs ok bað Svávu, dóttur hans. Þau Helgi ok Sváva veittuz várar ok unnuz furðu mikið. Sváva var heima með feðr sínum en Helgi íhernaði. Var Sváva valkyrja enn sem fyrr. Heðinn var heima með föður sínum, Hjörvarði konungi, í Noregi. Heðinn fór einn saman heim ór skógi jólaaftan ok fann trollkonu; sú reið vargi ok hafði orma að taumum ok bauð fylgð sína Heðni. Nei, sagði hann. Hon sagði: Þess skaltu gjalda að bragarfulli! Um kveldið óru heitstrengingar; var fram leiddr sonargöltr; lögðu menn þar á hendr sínar ok strengdu menn þá heit að bragarfulli. Heðinn strengði heit til Svávu Eylima dóttur, unnustu Helga, bróður síns, ok iðraðiz svá mjök að hann gekk á braut villistígu suðr álönd ok fann Helga bróður sinn. Helgi kvað:
