ıoꝛvarþ̅ ſv͛. aꞇ h̅ m̅ꝺı ꝼa lıþ helga eꝼ h̅ vıll heꝼna moþvr ꝼꜹþ ſınſ. Þa ſoꞇꞇı helgı ſv͛þıꞇ e͛ ſvava uıſaþı h̅o̅ ꞇ. Þa ꝼoꝛ ho̅ ⁊ aꞇlı ⁊ ꝼelꝺo hroþmar ⁊ vɴo moꝛg þrecvırkı. ̅ ꝺᷓp haꞇa ıo
ꞇvn e͛ h̅ ſaꞇ a b͛gı noccoꝛo. ælgı ⁊ aꞇlı lágo ſcıpo̅ ı ha
ꞇa ꝼırþı. aꞇlı helꞇ voꝛð ıɴ ꝼꝩʀa lvꞇ nęꞇɴar. mgerþ̅ haꞇa ꝺ. q.
Hiorvarþr ſvaraþi at haɴ mꝩndi fa liþ helga ef haɴ vill hefna moþvr fꜹþvr ſinſ. Þa ſotti helgi ſverþit er ſvava uiſaþi hanom til. Þa for hon oc atli oc feldo hroþmar oc vɴo morg þrecvirki. Haɴ drap hata iotvn er haɴ ſat a bergi noccoro. Hælgi oc atli lágo ſcipom i hata firþi. atli helt vorð iɴ fꝩʀa lvt nętriɴar. Hrimgerþr hata dottir qvaþ
Hjörvarðr svaraði að hann myndi fá lið Helga ef hann vill hefna móðurföður síns. Þá sótti Helgi sverðið er Sváva vísaði hánum til. Þá fór hon ok Atli ok felldu Hróðmar ok unnu mörg þrekvirki. Hann drap Hata jötun er hann sat á bergi nokkuru. Helgi ok Atli lágu skipum í Hatafirði. Atli helt vörð inn fyrra hlut nætrinnar. Hrímgerðr Hata dóttir kvað: