n Nıðvþ̅ heꞇ k̅r ıſvıðıoð. ̅ aꞇꞇı ıı. ſóno. ⁊ eına ꝺoꞇꞇ ho̅ h. bꜹꝺvılꝺꝛ. Brǫðr ııı. ſꝩn͛ ꝼıɴa k̅ſ. éꞇ eıɴ ſlagꝼıþ̅ aɴaʀ egıll. þrıþı vǫlvnꝺꝛ. Þr̅ ſcrıþo ⁊ veıꝺꝺo ꝺr. Þr̅ qͦmo ıvlꝼ ꝺalı. ⁊ g͛þo ſer þar hs. Þar er vaꞇn e͛ h. vlꝼſıár. Sne̅ma oꝼ moꝛgın ꝼv̅ꝺo þr̅ avaz ſtronꝺo konoꝛ ııı. ⁊ ſpvɴo lín. Þar vͦ hıa þeı̅ alpꞇar hám͛ þ̅ra. þ̅ vͦ valkꝩrıoꝛ. Þar vͦ ꞇvęr ꝺǫꞇr lꜹðvés k̅ſ. hlaðgvþ̅ ſvanhvıꞇ. ⁊ h͛vóꝛ alvıꞇr. ɴ þþıa vͬ lrn kıarſ ꝺoꞇꞇ͛. aꝼ val lꝺ̅e. Þr̅ hꜹꝼꝺo þęr heı̅ ꞇ ſcála mꝫ s͛. Ꝼecc egıll ꜹlrnar. ɴ ſlagꝼıþ̅ ſvanhvíꞇᷓr. ɴ vꜹ
lvnꝺ alvıꞇrar. Þꜹ bıoɢo .vıı. veꞇr. Þa ꝼlvgo þęr aꞇ vıꞇıa vıga ⁊ qͦmo eg̅ apꞇr. Þa ſcreıþ egıꝇ aꞇ leıꞇa ꜹlrnar. ɴ ſlagꝼıþ̅ leıꞇaðı ſvanhvıꞇᷓr. ɴ vólvnꝺꝛ ſáꞇ ı vlꝼꝺꜹlo̅. ̅ var hagaſtr ᛘ. sͣ aꞇ m̅ vıꞇı ıꝼoꝛno̅ ſꜹgo̅. Nıðvþ̅ k̅. leꞇ h̅ hꜹnꝺo̅ ꞇaca ſva ſem h͛ er m q̅þıꞇ.
n Niðvþr het konvngr iſviðioð. Haɴ atti ii. ſóno. oc eina dottvr hon het bꜹdvildr. Brǫðr iii. ſꝩnir fiɴa konvngſ. Hét eiɴ ſlagfiþr aɴaʀ egill. þriþi vǫlvndr. Þeir ſcriþo oc veiddo dr. Þeir qvomo ivlf dali. oc gerþo ſer þar hs. Þar er vatn er heitir vlfſiár. Snemma of morgin fvndo þeir avaz ſtrondo konor iii. oc ſpvɴo lín. Þar voro hia þeim alptar hámir þeira. þat voro valkꝩrior. Þar voro tvęr dǫtr lꜹðvés konvngſ. hlaðgvþr ſvanhvit. oc hervór alvitr. Eɴ þriþia var lrn kiarſ dottir. af val lande. Þeir hꜹfdo þęr heim til ſcála meþ ser. Fecc egill ꜹlrnar. Eɴ ſlagfiþr ſvanhvítrar. Eɴ vꜹlvndr alvitrar. Þꜹ bioɢo .vii. vetr. Þa flvgo þęr at vitia viga oc qvomo eigi aptr. Þa ſcreiþ egiꝇ at leita ꜹlrnar. Eɴ ſlagfiþr leitaði ſvanhvitrar. Eɴ vólvndr ſát i vlfdꜹlom. H aɴ var hagaſtr maþr. sva at meɴ viti ifornom ſꜹgom. Niðvþr konvngr. let haɴ hꜹndom taca ſva ſem her er m qveþit.
Níðuðr hét konungr íSvíþjóð. Hann átti tvá sonu ok eina dóttur; hon hét Böðvildr. Bræðr vóru þrír, synir Finna konungs. Hét einn Slagfiðr, annarr Egill, þriði Völundr. Þeir skriðu ok veiddu dýr. Þeir kvómu íÚlfdali ok gerðu sér þar hús. Þar er vatn er heitir Úlfsjár. Snemma of morgin fundu þeir ávatns ströndu konur þrjár ok spunnu lín. Þar vóru hjá þeim álftar hamir þeira; það vóru valkyrjur. Þar vóru tvær dætr Hlöðvés konungs, Hlaðguðr svanhvít ok Hervör alvitr; in þriðja var Ölrún Kjárs dóttir af Vallandi. Þeir höfðu þær heim til skála með sér. Fekk Egill Ölrúnar en Slagfiðr Svanhvítrar en Völundr Alvitrar. Þau bjoggu sjau vetr. Þá flugu þær að vitja víga ok kvómu eigi aftr. Þá skreið Egill að leita Ölrúnar en Slagfiðr leitaði Svanhvítrar en Völundr sat í Úlfdölum. Hann var hagastr maðr, svá að menn viti, ífornum sögum. Níðuðr konungr lét hann höndum taka svá sem hér er um kveðið:
