hvıꞇaſtr áſa
vısı h̅ vel ꝼᷓm
ſe̅ van͛ aþr.
bın
ꝺo ver þóꝛ þa
bͮþar lını
hı h̅ ıþ mıcla
m̅ bſınga.
hvitaſtr áſa
visi haɴ vel fram
ſem vanir aþrir.
bindo ver þór þa
brvþar lini
hafi haɴ iþ micla
men briſinga.
Þá kvað það Heimdallr,
hvítastr ása,
vissi hann vel fram
sem vanir aðrir:
Bindu vér Þór þá
brúðar líni!
Hafi hann ið mikla
men Brísinga!