þv kvɴ͛ alꝺͤgı
b͛a ꞇılꞇ mꝫ ꞇveım.
hanꝺar eɴar hǫg
mvn ec hıɴar geꞇa
e͛ þ͛ ſléıꞇ ꝼenr͛ ꝼᷓ.
þv kvɴir aldregi
bera tilt meþ tveim.
handar eɴar hǫgri
mvn ec hiɴar geta
er þer ſléit fenrir fra.
Þegi þú, Týr,
þú kunnir aldregi
bera tilt með tveim;
handar innar hægri
mun ek hinnar geta
er þér sleit Fenrir frá.