GKS 2365 4°: 12v30-13r2 — Hárbarðsljóð 19
Spárkar aꞇ̇o v͛ konoꝛ
eꝼ os aꞇ ſpꜹko̅ ꝩrðı.
hoꝛſcar aꞇꞇo v͛ konoꝛ
eꝼ os hol
lar v͛ı.
þęr oꝛ ſanꝺı
ſíma vnꝺo
⁊ oꝛ ꝺalı ꝺıvpo̅
gͮnꝺ v̅ groꝼo
varþ ec þeı̅ eıɴ ꜹllo̅
ęꝼrı aꞇ raþo̅
hvılꝺa ec hıa þeı̅ ſꝩſtro̅ vıı.
⁊ haꝼða ec
hvaþ van̅ꞇvþa. m. þoʀ.
Spárkar atto ver konor
ef os at ſpꜹkom ꝩrði.
horſcar atto ver konor
ef os hollar veri.
þęr or ſandi
ſíma vndo
oc or dali divpom
grvnd vm grofo
varþ ec þeim eiɴ ꜹllom
ęfri at raþom
hvilda ec hia þeim ſꝩſtrom vii.
oc hafða ec g
hvaþ vanntvþa. m
Sparkar áttu vér konur
ef oss að spökum yrði;
horskar áttu vér konur
ef oss hollar væri,
þær ór sandi
síma undu
ok ór dali djúpum
grund um grófu;
varð ek þeim einn öllum
efri að ráðum;
hvílda ek hjá þeim systrum sjau
ok hafða ek
Hvað vanntuþá meðan, Þórr?