GKS 2365 4°: 12v21-12v23 — Hárbarðsljóð 14
aꞇ vaþa v̅ vagıɴ. ꞇ þı̅
⁊ vęꞇa ꜹgur mıɴ
ſcꝩlꝺa ec lꜹna cꜹgoꝛ ſveını þınom
kangın ꝩrþı
eꝼ ec komv̅c ꝩꝼ͛ ſvnꝺıꞇ.
at vaþa vm vagiɴ. til þin
oc vęta ꜹgur miɴ
ſcꝩlda ec lꜹna cꜹgor ſveini þinom
kangin ꝩrþi
ef ec komvmc ꝩfir ſvndit.
Harm ljótan mér þikkir íþví
að vaða um váginn til þín
ok væta ögur minn;
skylda ek launa kögursveini þínum
kanginyrði
ef ek komumk yfir sundið.