eɴ þar balꝺꝛ heꝼ͛
s͛ v̅ g͛va ſalı.
aþ lanꝺı
e͛ ec lıɢıa veıꞇ
ꝼǫſta ꝼeícn ſtaꝼı.
eɴ þar baldr hefir
ser vm gerva ſali.
aþvi landi
er ec liɢia veit
fǫſta feícn ſtafi.
en þar Baldr hefir
sér um gerva sali,
áþví landi
er ek liggja veit
fæsta feiknstafi.