háva hꜹꝇo ı
aꝇþꜹrꝼ ꝩꞇa ſono̅
oþꜹrꝼ ꝩꞇa
heıꝇ ſa er qvað
heıꝇ ſa er kaɴ
níoꞇı ſa e͛ na̅
heılır þ̅rſ hlꝩꝺꝺo.
háva hꜹꝇo i
aꝇþꜹrf ꝩta ſonom
oþꜹrf ꝩta
heiꝇ ſa er qvað
heiꝇ ſa er kaɴ
níoti ſa er nam
heilir þeirſ hlꝩddo.
Nú eru Háva mál kveðin
Háva höllu í,
allþörf ýta sonum,
óþörf ýta sonum.
Heill sá er kvað!
Heill sá er kann!
Njóti sá er nam!
Heilir þeirs hlýddu!