GKS 2365 4°: 7r16-7r18 — Hávamál 148
Þ̅ k̅. ec eꞇ vı.
eꝼ mıc ſęrır þegn
ároꞇo̅ ráſ vıðar
⁊ þ hal
e͛ mıc heıpꞇa q̅þ̅
þaɴ eꞇa méın helꝺꝛ eɴ mıc.
Þat kaɴ. ec et vi.
ef mic ſęrir þegn
árotom ráſ viðar
oc þaɴ hal
er mic heipta qveþr
þaɴ eta méin heldr eɴ mic.
Það kann ek ið sétta,
ef mik særir þegn
árótum rás viðar
ok þann hal,
er mik heifta kveðr,
þann eta mein heldr en mik.