GKS 2365 4°: 6v11-6v13 — Hávamál 127
ꝼ þv vılꞇ þ͛ goꝺa kóno
q̅þıa aꞇ gaman rno̅
⁊ ꝼa ꝼꜹg
nvð aꝼ
ꝼꜹgro ſcalꝺv heıꞇa
⁊ laꞇa ꝼaſt v͛a
leıþız
Ef þv vilt þer goda kóno
qveþia at gaman rnom
oc fa fꜹgnvð af
fꜹgro ſcaldv heita
oc lata faſt vera
leiþiz mar
Ef þú vilt þér góða konu
kveðja að gamanrúnum
ok fá fögnuð af,
fögru skaldu heita
ok láta fast vera;
leiðiz manngi gott ef getr.