GKS 2365 4°: 6r19-6r22 — Hávamál 111
Raðo̅c þ͛ l.
a. þ. r. n.
n
ꝼıolkvɴıgrı kono
ſl̅
ſva aꞇ ho̅ lꝩkı þıc lıꝺom.
ho̅ sͣ goꝛ͛
aꞇ þv gáır eg̅
þı̅gſ ne þıoðanſ málſ.
maꞇ þv vıll-
aꞇ
ne mᷦkıs gam
ꝼeʀ þv ſoꝛga ꝼvllr aꞇ ſoꝼa.
Raðomc þer l
a
n
þer mvno goð ef þv getr
fiolkvɴigri kono
ſcalfiʀa þic ifaðmi ſofa
ſva at hon lꝩki þic lidom.
hon sva gorir
at þv gáir eigi
þingſ ne þioðanſ málſ.
mat þv villat
ne maɴzkis gaman
feʀ þv ſorga fvllr at ſofa.
Ráðumk þér, Loddfáfnir,
að þú ráð nemir,
njóta mundu ef þú nemr,
þér munu góð ef þú getr:
fjölkunnigri konu
skalatu ífaðmi sofa
svá að hon lyki þik liðum;
hon svá gjörir
að þú gáir eigi
þings né þjóðans máls;
mat þú villat
né mannzkis gaman,
ferr þú sorgafullr að sofa.