GKS 2365 4°: 6r14-6r17 — Hávamál 109
þvlar ſtólı a.
vrþar brvɴı aꞇ.
ſa ec oc þag
þac
ſa ec ⁊ hvgðac
hlꝩꝺꝺa ec amͣ mál.
oꝼ rvnar heꝩrꝺa ec ꝺǫ
ma
ne v̅ ráꝺo̅ þꜹgðo
hava hꜹllo aꞇ
háva hóꝇo ı
heꝩrꝺa ec ſe-
gıa sͣ.
þvlar ſtóli a.
vrþar brvɴi at.
ſa ec oc þagþac
ſa ec oc hvgðac
hlꝩdda ec amaɴa mál.
of rvnar heꝩrda ec dǫma
ne vm rádom þꜹgðo
hava hꜹllo at
háva hóꝇo i
heꝩrda ec ſegia sva.
Mál er að þylja
þular stóli á,
Urðar brunni að,
sá ek ok þagðak,
sá ek ok hugðak,
hlýdda ek ámanna mál,
of rúnar heyrða ek dæma,
né um ráðum þögðu,
Háva höllu að,
Háva höllu í,
heyrða ek segja svá: