ꜹrg e͛ góð męr
eꝼ goꝛva kaɴar
hugbgꝺ v hálı.
þa ec þ̅ reꝩnꝺa
e͛ ıþ ráꝺſpa
ca
ꞇeꝩgða ec aꝼlęrꝺır ꝼlíoð.
haþv̅gar hv͛rar
leıꞇaþı mer ıꞇ hoꝛſca man
⁊ haꝼða ec þᷤ
Mꜹrg er góð męr
ef gorva kaɴar
hugbrigd viþ háli.
þa ec þat reꝩnda
er iþ rádſpaca
teꝩgða ec aflęrdir flíoð.
haþvngar hverrar
leitaþi mer it horſca man
oc hafða ec þes vętki
Mörg er góð mær,
ef görva kannar,
hugbrigð við hali;
þá ek það reynda
er ið ráðspaka
teygða ek áflærðir fljóð.
Háðungar hverrar
leitaði mér ið horska man
ok hafða ek þess