GKS 2365 4°: 5v14-5v16 — Hávamál 92
vgꝛ eıɴ þ̅ veıꞇ
er br hıarꞇa nęr
eıɴ e͛ h̅ s͛ vm ſeꝩa.
ꜹ̅g er ſóꞇ veʀı
hveım ſnoꞇͦm m̅e
eɴ s͛ ꜹngo aꞇ na.
Hvgr eiɴ þat veit
er br hiarta nęr
eiɴ er haɴ ser vm ſeꝩa.
ꜹng er ſót veʀi
hveim ſnotrom maɴe
eɴ ser ꜹngo at na.
Hugr einn það veit
er býr hjarta nær,
einn er hann sér um sefa;
öng er sótt verri
hveim snotrum manni
en sér öngu að una.