GKS 2365 4°: 5r12-5r13 — Hávamál 74
Der ꝼe
ꝺeꝩıa ꝼrǫnꝺꝛ
ꝺeꝩr ſıalꝼr ıꞇ ſama.
eɴ oꝛz ꞇíʀ
ꝺer alꝺregı
hveı̅ er ſer goðan geꞇr.
Der fe
deꝩia frǫndr
deꝩr ſialfr it ſama.
eɴ orz tíʀ
deꝩr aldregi
hveim er ſer goðan getr.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr ið sama;
en orðstírr
deyr aldregi
hveim er sér góðan getr.