Bꝩrþı beꞇ
beʀaꞇ ᛘ brꜹꞇo aꞇ
eɴ ſe man uíꞇ mıcıꞇ
ꜹðı beꞇᷓ
þıcc͛ þ̅ ı okvɴo̅ ſtað
ſlı e͛ valaþſ vera.
Bꝩrþi betri
beʀat maþr brꜹto at
eɴ ſe man uít micit
ꜹði betra
þiccir þat i okvɴom ſtað
ſlict er valaþſ vera.
Byrði betri
berrat maðr brautu að
en sé manvit mikið;
auði betra
þikkir það í ókunnum stað,
slíkt er válaðs vera.