GKS 2365 4°: 3r14-3r17 — Hávamál 6
ꞇ hɢıanðı ſıɴı
ſcꝩlıꞇ maþꝛ hrǫſıɴ v͛a
hęlꝺꝛ gęꞇıɴ aꞇ geðı
þa e͛ hoꝛſcr ⁊ þꜹguꝇ
kǫ̅ꝛ heımıſ garꝺa ꞇıl
ſıalꝺan v͛þr víꞇı vóꝛo̅
þaꞇ obrıgꝺᷓ vın
ꝼǫꝛ ᛘ alꝺregı
eɴ manvıꞇ mıcıꞇ.
At hꝩɢianði ſiɴi
ſcꝩlit maþr hrǫſiɴ vera
hęldr gętiɴ at geði
þa er horſcr oc þꜹguꝇ
kǫmr heimiſ garda til
ſialdan verþr víti vórom
þviat obrigdra vin
fǫr maþr aldregi
eɴ manvit micit.
Að hyggjandi sinni
skylit maðr hræsinn vera
heldr gætinn að geði;
þá er horskr ok þögull
kjömr heimisgarða til
sjaldan verðr víti vörum
því að óbrigðra vin
fær maðr aldregi
en manvit mikið.