þa e͛ ıɴ alꝺnı co̅
ꝩɢıóngr aſa
⁊ ıꜹgo leíꞇ.
hv͛ſ ꝼregnıꞇ mıc
hvı ꝼreıſtıþ mı̅
alꞇ ueıꞇ ec oðıɴ
hvar þv ꜹga ꝼálꞇ
mımıſ bͮɴı
ꝺreckr míoð mım͛
moꝛgın hv͛ıan
veþı v.
ꝩ.e.e. h.
þa er iɴ aldni com
ꝩɢióngr aſa
oc iꜹgo leít.
hverſ fregnit mic
hvi freiſtiþ min
alt ueit ec oðiɴ
hvar þv ꜹga fált
þitt ienom męra
mimiſ brvɴi
dreckr míoð mimir
morgin hverian
af veþi v
ꝩ
Ein sat hon úti
þá er inn aldni kom,
yggjungr ása,
ok íaugu leit:
Hvers fregnið mik?
Hví freistið mín?
Allt veit ek, Óðinn,
hvar þú auga falt:
Íinum mæra
Mímis brunni!
Drekkr mjöð Mímir
morgin hverjan
af veði Valföðrs;
vituðérenn, eða hvað?