het visavalldr hann biðr oc Sigriðar hon lætr i sinum skala hvarn
þæirra drekca Oc giængr hon þar i milli oc mællte við þann þæira
þa bliðlegra er þa talaðe hon við Oc sægir þann sinn skulu vera er me
ira
drekcr En þæir sa skæmra fram en hon En haralldr talar af me
iru
trausti Oc er natta tækr þa somna þæir konongarner hafðu drukcit fast
sva at þæir varo nalega dauðir þa lætr hon sla ælldi i hollena hva
ratvægia
Oc brænna þæir nu þar inni Sægizt hon skulu sva sma konongom læi
ða
at biðia sin Stæmnir nu þing við folcet Sægir at þæir villdu girnazt
a rikit Oc sægir at hon villdi æigi at folket læge undir þeirra alagum
Nu kœmr hon ser sva i traust við lanzfolc Biðr þa vera ser til lifðar
en hon þæim til traust Er hon kallað Sigrið en storaða heðan af
EN i þann tima kœmr Olafr trygua son i land Oc boðar þegar truna
Oc er hann kœmr a upplond þa kristnar hann þar Oc sialfr hellt hann nam
na
sinum undir skirn Rane reð namne kærti var hanum i hændr sællt
þa mællte svæinen lios lios lios þa var hann .v. vætra gamall Væx upp svæ
innenn
skarulegr með miklu manviti oc at allre at gœrvi mæir en at
vætra tale Nu gerazt til .í. gofger menn at biðia asto Sigurðr konongr syr son
halfdanar Sigurðr son risa harallz sonar hins harfagra hann var maðr
spakr oc fastnæmr vitr oc ækci veglyndr kallaðr staðfastr i skape Annar
var Guðbrandr af dalum hinn meste hofðingi er i landeno var skarungr
hinn meste oc stormenni oc vinsæll Hans mal byriaðu flæiri Oc syndizt
hon þa bætr geuen Hon gerer nu væizlu mikla oc byðr til vinum sinum
Nu er rœtt um bœnar orðet hon sætr Olaf son sinn i kne seer Oc
spurði hvat er hann skildi af þui er mællt var eða hvart hann ky
nni
nokcora skyn a hvar hann villdi at þetta Rað lyti Hann svarar
Bætra þikci mer at læika við aðrum svæinum en rœða um þetta mal Asta mæ
llte
blind em ec ef þer ber ækci a munn þat er mærkilect er þo at þar mege
sva synazt at þat se um afl Hann svarar hue mikit þikci þer undir
metorðe oc loue manna Hon svaraðe vist væra ec vær giorn oc þann vill
da
ec kiosa er mæiri ræyndizt aburðar maðr um riki oc aðra luti Æigi
kann ec vita sagðe hann hve virðing kœmr a þat af mannum En hins sp
yr
ec hvart er þer þikci bætra at æiga konong at syni eða lænndan mann
Hon svaraðe Sialldan værða kuistir bætri en aðal tre Oc þess er von er
hamingia fylgir at sa mege konongs namn bera er til er ætterni En hinn
lænnz manz namn er til þess er borenn læypr hann a braut oc læikr ser
þetta dregr miok fram mal Sigurðar synizt þetta nu rað frændom