ængu ofræfli ef þit eroð þa lausir er konongr ser mik En æigi ætlomk
ec at taka truna firir þui skulu fyr vera brænd morg þorp oc kastalar i minu
riki oc margr drængr goðr drepenn þæir raðazc nu til færðar Oc koma nu
a fund konongs kveðazc nu lausir við socena hann sægir oc at sva skal vera Biðr nu
valgarð taka truna hann sægir æigi þat munu værða oc ækci þess læita konongr sægir
at sva man synazk sem hann have valld at næyða hann til En æigi sægizt
hann þat munu gera Sægir þat mest tyia at æigi have guð nauðga
þionastu lætr valgarð a braut fara Oc er hann kœmr i skoga nokcora þa
tækr hann sott mikla Sændir menn a konongs fund oc sægir at hann vill hitta hann
konongrenn fær nu a fund hans oc er þæir hittazt þa bæiðizk hann nu at
at taka truna lætr þar skirazc oc biðr nu at hann skal æigi brott fara
kveðr ser sva hug um sægia at hann man æigi længi liva biðr þar
ræisa kirkiu i þæím stað Oc þar læggia til fe Nu anndazk hann oc er sva
gort sem hann mællte Tove tok riki æftir faður sínn Oc var mikill agætengr
Ægill var nu vinr konongsens Oc for til ætt Jarðar sinnar
Þat er sact at æinn rikr maðr i danmarku het Sigurðr sunr aka
vangs sunar Eit sumar for hann or lande til vinlanz at afla dyrlegra
luta Oc er hann var þar staddr kœmr til hans æínn maðr Jon at namne
byzk at fara með fe hans oc kaupa hanum gersimar þes conar menn ero kallaðeR
brakunar er þa þionastu hava er kaupa oc vera firir tulca Hann færr við feno
vær sumt i gripi Oc varð væl varet Hann gefr hanum silfr firir oc byðr hanum
með ser En hann vill þat æigi Nu skiliazc þæir hann a frillu oc hittir hana
En faðer hænnar bio i dal nokcorom Oc um kvælldet er þau varo i rækciu komen
varð gnyr mikill þui næst kom ogorleg rodd Boandenn giængr
ut oc ser oþækcilega kono Hon biðr hann giællda skulld annat hvart sialvan
sic eða gestenn Hann hæyrer Joan oc læypr ut um dyrnar oc til sioarens
hon læypr æftir hanum kœmr hann at tialldenom oc biðr ser hialpar Sigurðr
læypr í mote i tialldyrnar en Jon in í tialldet Sigurðr hævir sværð brugðit
Trollkonan kœmr at tialldeno oc biðr hann i braut ganga hann vill vist
æigi þat Hon læggr til hans skalm nokcorre Oc læggr i skiolldenn oc i giægnum
hann Siðan væikst hon undan oc stæypizt Sigurðr slœmer til hænnar sværðinu
oc hœggr af hænne hondena Hon læypr undan œpande Æftir
þat snyr hon aftr oc sægir hann haua mikinn sigr unnit En þat mæle ek
um sægir hon at þu meger alldrigin bloð sia siðan Sigurðr fær hæim
aftr oc kœmr i rikit oc var oft við kononge Alfiva sagðe kon-onge at Sigurðr hafðe
sigr mikinn unnit En þat for læynilega Oc æigi vissu menn þat hui