Nv spyrr konongr æftir hvar bandinginn sagðe at þa var fullvæl til fallet at dre
pa
hann þorarenn svarar hærra kvað hann sið er nu at drepa mannenn konongr
svarar Mikit kapp læggr þu a við þenna mann liðr nu sa dagr Oc kœmr fastu
dagrenn
Hælldr konongrenn vanda sinum Oc æftir tiðir biðr hann taka Asbiorn oc drepa
þa svarar þorarenn þat mantu æigi gera hærra sægir hann Sva dyrlega sem þu hellzt hinn
fyrra fastu dagenn at lata drepa nu mannenn Oc gera nokcot i lict þui sem Gyð
ingar
gerðo við drotten varn Mann tu hælldr vilia likazt þæim er þolde pinsl
ena
til hialpar oss þo at asbiorn have halldet illa paska hælgina þa man tu
þar i giægn viliᴀ gera Oc er hanum þo æigi long stunden til geven at bœta konongr sægir
Mikla stund læggr þu a við hann Tak þu hann nu i þitt valld þar til er drott
ens dags hælgr
er liðin Oc dylsc æigi i þui ef þu lætr hann i braut laupa at
þa tynír þu þinu liví hann svarar Ef ec ma hærra firir ofræfli Nu giængr þorar-
enn
þangat sem Asbiorn var Oc fær hanum bæðe mat oc dryck Oc let nu læysa
hann Oc sat ihia hanum með sina menn kon-
ongrenn spyr æftir hui þorarenn kom æigi til
borðz þa var hanum sact Skialgr kom a iaðar um nott Oc lystr a loftet þar er
Ærlingr svaf i sva at við þat var buít at upp lypi hurðen Ærlingr læypr upp
oc tækr sværð sitt oc lykr upp hurdunni Oc spyrr æftir hværr þar være hann
sægir Ærlingr spyrr hui hann for sem œr maðr Hann svarar liggr þu oc sœfr
en Asbiorn frænde þinn er i fiatri eða mæiri von at hann se nu drepenn Sægir ha
num
nu hvesso faret er At Asbiorn hævir drepet þore sel Oc reket sinnaR
svivirðingar er hann hafðe aðr hanum væitt Oc veret skylldr til Nu sam
na
þæir liði þuattdagenn oc um alla nottena fara sidan oc koma i æyna þa
er Olafr konongr var at tiðum drottensdagenn um morgonenn fylctu þegar liði
sinu oc hafðu .xí.c. manna Oc gengo þa at bœnom er Olafr konongr var at tiðum sinum
Geck með sinu merki hvar þæirra fæðganna þa var leset guðspiall er þæir kvamo
Sva er sact at asbiorn sat i hia kirkiudurunum þegar er skialgr
sa hvar hann sat þa gecc hann at hanum oc tok i hærðar hanum oc dro hann i fra kirkiu
oc i lið þæirra braut af hanum fiatruna þat er sact at þa er gnyrenn var mestr
at konongrenn læit æigi utar æftir kirkiunni lyðir messonne til lycta Ærlingr giængr at
durunum oc Skialgr son hans aðru mægin Gera gæilar fra kirkiu garðenom konongR
snyr ut er messonne var locet Snyr æftir gæilenne oc let sem ækki være til otta
Giængr þa at durunum Ærlingr snyr i mote hanum oc kvæðr hann konongrenn svarar Hv
at
er nu Ærlingr vill tu banna mer at ganga Næi hærra sagðe hann Ek vill
bioða yðr sœmd firir asbiorn frænda varn lægg a sva mikit fe sem þu villt
konongr svarar Mer synizt sem þu vilir nu raða Ærlingr sægir Ec vil at þer raðeð
hærra annars kostar en madrenn have lif konongr svarar Ækci kugar þu mik ærlingr sægir hann
Ærlingr kvazk þat vist æigi vilia En sva munu vit æitthvært sinni finnazc at
ek man æigi hava minna lið Nu atto i lut vínír hvarstvæggia at þæir sæ
ttezk