fra buum sinum En þat var siðvænia hans at gera væizlu hvært haust Oc
fecc þa æigi korn kœmr a fund ærlings oc sægir hanum Olafr konongr sægir Ærlingr hævir
banat at sælia korn Nu a ec valld a þæim mannum er veret hava a nauðgir menn
Oc a konongr a þui ængᴀ soc Ræðr nu i hond hanum mikit korn fær hann siðan oc
kœmr við æy þa er þorer sel armaðr konongsens reð firir Oc la þar Nu sia menn þores
at skip hans varo laðen lætr hann hæimta a mal til sín Oc spyrr hværr hanum
sældi korn Hann sægir at sa gerðe þat er hæimillt atte Ærlingr skialgs son þorer selr
svarar Miokc vill Ærlingr niðr briota konongsens vilia Fær nu þorer til menn sina oc
lætr upp takaka allt kornet Oc æftir þat tok hann segl er asbiorn atte gort af
halæyskum vaðom oc var þat mikil gersimi Oc fecc hanum æitt byrðingssegl
vant i staðenn Skilduzc þæir nu við þat Færr Asbiorn hæim norðr við
snæypu Hann var ængi iamnaðar maðr oc sva hans faðer Lago menn miok a
halse hanum Hann færr norðan annat sinni um langa fastu með .í. skip eða
þriu oc hafðe .í.c. manna kœmr við æyna læggr i læynivag nokcon
skipunum Oc giængr upp æinn samann fretter nu at Olafr konongr skal taka væizlu i
æynni i paska viku Nu kœmr asbiorn þann sama æftan til væizlunar er konongrenn var
komenn Rædzc hann i svæit með stæikarum Nu er menn koma i seto þa fretta
menn æftir hvesso er fœre með þæim Asbirni Hann sægir saguna quað mannen
væl við værða allt þar til er hann scipti seglonom þa quað hann næsta gratraust i
kværkunum Oc i þui kœmr hann asbiorn i stovona Snarazk þegar at hanum
þore en hann stoð rett firir konongenom Oc mællte er hann hio til hans at grat-rausten var
nu or gengen kværkunum Hio sva at hauuðet fauk af oc bloðet dræif a diskenn
firir konongenn konongrenn bað takᴀ oc drepa hann En þar var þa Jnnan hirðar
Skialgr sonr Ærlings skialgs sonar Stæig þegar fram ivir borðet oc gecc firir konongenn
Oc bad konongenn hialpa þessom manne kon-ongrenn kveðr þenna mann sva mikinn glœp
hava gorvan at ækci mætte hann frið hava Braut fyst mítt boð oc nu drap hann
þenna mann a sva hæilagre tið Oc þo at þat se litils vært at bloðet stock a mik
oc a matenn þa man ek æigi grið geva firir þui at þat er æigi rett at hægna æigi
slica luti er kristnini er sva miok raskat Skialgr byðr konongenom æíndœme firir
hann en konongr níttí Snyr nu skialgr þangat sem þorarenn sitr næfiols son er þa var
með konongenom hann var vitr maðr oc hafðe mikla virðing af kononge Oc ba hann at hann skilldi þui
a koma at hann være æigi drepenn firir drottens dagenn hann kvezc skulu fræista Siðan
giængr skialgr ut En þorarenn spyr nu konongenn hvat þa var gort við boandann
konongrenn kvað þa minndu hann drepenn vera þorarenn svarar Æigi manntu hærra vilia
briota logen At drepa mann um nætr konongr svarar Hværr skylldir þic til at biðia
þessom manne frið Ængi sægir hann En þat vitum ver at þer munuð æigi logen briota
Nu dvælsk dauði mannzens En þat var vænia konongens milli otto songs oc
nesso at sætta menn var þa fram orðet er loket messo oc dagurði