er hann þottezc æiga i norege Oc ma hann sia þat hværr munr er a hvart
virðulegra er At hava þa fenget með sva mikilli sœmd En nu fær
hann æigi nema með mikilli mannhætto Oc þo mæiri von at hann late
Hænní fellzc væl i skap um rœða hans Oc kvezc skulu styðia hans mal
firir þui sagðe hon at hann sægir hvært orð satt Olafr konongr er i mikilli vingan við
hialta Ber nu sva til er þæir drecka æit kvælld At vækr sva til mals Hærra sægir hann
miok harmar oss þat vini þina at þitt Riki liggr undir ofriði Oc tækr þu æigi
af þui lict len sem þu ætter at hava Oc giærna vilium ver hallða upp tæknum hætte
við yðr En sva mikit er nu riki Olafs digra at þat er osynna at þetta komezk
fram Oc her firir er vis hans ræiði Konongrenn svarar Sva mikit gott sculum ver yðr
væita at orædder mege þer firir hanum vera Ja sagðe hiallte truum ver þui at sva
mege vera En æ sva mikit gott sem ver æigum yðr at launa firir saker vælgerningar
þær er þer haveð mer væittar Oc man mer yðr þat vandlaunat værða Nu
lizc mer þat yður sœmd mest at þer mætteð sættazk Konongr svarar Trui
ek þui at þer mínduð vilia giærna unna goðra sœmda En miklu er mæira
okcat osætte orðet en þetta mege a læið koma Hærra sægir hiallte þat er
satt ovirðande er þat hve mikit er af er gort við yðr Fyst i hærnaðe oc siðan
i lanzrane oc aftake gafugra manna En sva miok sem havezc hævir riki
olafs þa mego þer þat sia at æigi er til þess liklect at þat minkizt Nu litið
a hærra hvat i fystu var af gort við hann i aftake faður hans Sat er þat
sagðe konongrenn þa mællte hiallte Sva sem orðet er þa ma guð enn til geva sva
gott rað at þer megeð hallda fullri yðare sœmd oc æignum er þer haveð att i
upphave oc allu aðru er guð hævir gevet yðr rikit oc sva mikit valld oc skilning
at þer var auðit at kænna græín a skapara þinum
Hvat være yður mæiri sœmd en gipta dottor yðra þui licum manne
kononge er nu er frægstr orðenn a norðlandum Ger sva væl
hærra at tak þat rað er bazt hœver oc sœmelegazt er Oc yðare tign byriar
oc yðr er mestr frame at oc vænstr er Oc bazt giægni hvarotvæggia rikínu
Nu þagnar konongrenn oc i hugar Synizc þetta sannlega mællt
Olafr konongr rœðer þetta mal firir Jngigærði oc læitar raðs við hana Hon
fec sva svarat at hann mindi værða at gera þat rað firir hænne sem hanum syndizc
quað ser þetta allvæl lica Sægir at hon villdi giærna at hans vinir
være flæiri en færre Sægir at sva bunu er ovænt er sva skal fram
ganga ef nokcor rað mætte annur firir gera at til lycta mætte snuazc
Olafr konongr svarar Ef Olafr konongr villdi koma a varn fund við litilæte Oc synir
at hann vill vingazt við oss Oc stoðva ofrið þenna læitar hann oc
æftir þesso male með alhuga oc við annare sætt þa munu ver æigi van virða