lata fœra ser barnetmeð ollu þui er barneno
fylgði En hann gærði sua sem hon mællte
oc
er barnet kom til
hænnar þa læit hon a længi
oc
mællti hon þa at hon
scal lata skira barnet
oc
hafa hana ser fyrir fostro
oc
frændkonoEn með þui at hon var fundin undir as
kenom
þa likar hænni at lata kalla æskio mœynaþui
at þat er fægrsta nafn
oc
atkuæði i volsku maleAb
badis
bauð þa klokkaranom at hann gere engom manne kun
negt
með hueriom hætti þætta gærðiztAbbadis upp
hellt siolf þetta barnn J skirnn hæilagre með þui nafne
sem ver gatom
oc
kallaðe hana ser mioc skyllda
oc
var
hon siðan Jnann klaustrs i fostri til þess er hon var full
komen
i fogrum likams væxtiSem hon var at ollu
vaxen þa syndizt hon sua fogr
oc
frið
oc
rœyndizc sua
hœversk
oc
kurtæis sua sœmeleg at goðom siðum sua
sœmeleg at goðom siðumsua hyggen i vælskipaðom orðom
oc
ælskulegom at
hæfom
oc
at gærðom
oc
allzkonar kur
tæisom
kuenna með færðumat J ollo brætlande fannz
ængi i kuæn mannum hænnar make at orlæik
oc
at blið
læti
oc
at goðom kænningom margfallegrar kunnasto hon
var hueriom manne kær þæim er hon var nokkot kunneg
oc
huerr sa er augom sa hana þa gærði hana lofsæla
oc
frægia
i goðum fra sogum seenna at hæfahænnarhygginna orða
oc
sœmelegra með færðahinnar kurtæisazto kuensko
BOrg æin er a brætlande er dool hæitirþessari borg
reð um þa daga sua Rikr herra
oc
raustr Riddaresua goðr
oc
gævo fullrfrægr
oc
vinsæll
oc
at ollum drængskap sua lof
sæll
at alldregi fyrir honum ne æftir hans daga bio þar haNs iafnin
gi
Þæssi hinn kurtæisi maðr fra or nunnu sætriAt su hin
friða
oc
hin hœverska mær var skryddr
oc
prydd hinni lofsæ
lasto
kuænsko
oc
af hænnar fogru frægð þa snæri hann allri hu
gar ost
til hænnarþæssi herra var kallaðar Gurúnat nafni
oc
bar þa sua at at hann for til atræiðar þar sem Riddarar at riðaz
æinir i mote oðrumat rœyna riddaraskap sinnSem hann for
þaðan frægr
oc
sigrsællþa hærbyrgði hann um kuælldit at
nunnu sætri
oc
sagði hann abbadisi þa at hann villdi sia mœyna
oc
kom hon þægar þangat sem abbadis mællti
oc
sa hann at hon
var hin friðastahœversk
oc
hyggin
oc
lærð kurtæisom siðom
oc
lætr hann at hann er svivirðr æf hann fær æigi ost þæssarar mœyiar
þui at hann hafði alldregi fyrr set þa aðra er honum sua
vel hugnaðeztne sua hugastlega likaðiEn
vant synizt honum um þæssa ast at velaþui at honum
finnzc ef hann vitiar oft þingatþa man abbadis verða vis
huat hann vill
oc
at huerio hann færr
oc
man æigi lofa hænni at
koma þar sem hann eroc ihugaði hann þa at hann scal auðga sta
ðenn
með æignum sinum
oc
bœta hann ævenlega at honum se þan
gat
hæimillt at koma
oc
þar duæliazt sua lengi sem
honum likar
oc
gaf hann þa þangat rika æigntil brœðra lags
þæirraEn honum er myklo mæira um mœyna en al
lar
þæirra bœnersem hann atte hæimillt þangat at ko
ma
þa vitiaðe hann þæirra oftsamlega
oc
rœddi við mœ
yna
sua miok bað hann hænnar
oc
sua mikit het hann hænni
at hon iatti vilia hans
oc
bœnom
oc
gærði hans vilia með
astsam
legom hætte
EEinn dag þui nest þa rœddi hann við hanaNu er
sua hin kærasta min kuað hann at þu hævir gort mec
unnasta þinnfar nu brott at fullo með mer
þui at þu matt vita sannlega þat sem mec ventir
at ef abbadis verðr vis eða sannfroð hiuscaps okkars
þa man hænni illa lika
oc
ef þu fær her hofn
oc
gæt
nað
undir gæzlo hænnarþa man hon ræiðaz þer
oc
ræka þec i brottNu ef þu villt min rað hava
fylg mer hæimvit tu at visu at alldregi scal ec
bila þerEc scal hallda þec
oc
varðvæita
oc
virða riku
lega
oc
sœmelegaHon þægar er tryggri ast unni
hanum fullgorlega iatti hans orðum
oc
rœðom
oc
hafði
hann hana þa brott með ser
oc
hafði hon siolf þa i
sinni gæzlo fingr gull sitt
oc
pellþui at þegar sem
hon var full
komenat vexti
oc
vizzkoþa fecc
abbadis i hænnar gæzlo
oc
mælltiÞu vart her sagðe
hon funnin i kirkio garðe varom undir hinum
mykla ask viði
oc
fylgði þer þetta fingr gull
oc
þætta pellnu gæt siolf þui at ækki va fé mæi
ra
funnit með þerNu hævi ec siðan varðvæitt
oc
virðt
oc
sœmt þec
oc
siðat lært þæc goðom ken
ningom
hœverskri
oc
kurtæsri kuensku
oc
fostrat
þec
oc
framm drægit sem æigna frændkono mina
oc
fostr dottor Jafnan við villd
oc
virðeng