rangthui ræner þu mik minv
herfangeþottezt þu eigi at
geraer þu stnerer i fra mertil
skirnnaroc þins guðs truar i þi
nní
forttalufiorom þushundraðum
heiðinna mannaEn nv hevir þu
kipt i fra mer hinv kiær
azto
keralldeer mer aflaðehuersdaglega
myky
nn fiollda ma
nnaSa dagr
se san
nlegabolvaðrer þu værtt
føddr ami
nn hi
nn meste andskote
þvi a tar þin oc gratefalla
sva akaflegavm min herbyrgi
at þau grava giorssamlega allan
grundvoll tíl niðrfallzSiðan mællte
ha
nn til kono
nnar sialfrmeð
þessom orðomec hevi gofgat þik
með gulli oc silfrioc agiætom gimsteinum
oc margskonar auðøvom
Oc marga vnga me
nn oc venaoc
rikahevi ec tøykttil astar við
þikNu ger þat firir mi
nn goðvilia
Oc margskonar giæverer ec hevi
þer gevitat stnuzt aptrtil hins
sama livisoc hins fagnaðarer fy
R hofðum verþessor orð fia
nndans
høyrðu aller er i hia varoEn byskop
bað konona signa sikoc flyði
iamskiott fia
nnden
n i brott
Þa samu nott eptirkom enn
fia
nnde
nn til hennaroc vaktte
hana vppoc het henni vtalulego
m auðøvomef hon villdi aptr til hans
vilia venddnEn hon kallaðe
iafm-
skiotta kristoc signaðe sikmeð
hins hælga kross markkeoc ellttí
sva i brott andskotan i fra serOc a
hinum attan
nda degi eptir þettaþa
kastaðe hon brottkuen
n ma
nnz bunaðe
oc tok vpp karllmanz klæðe
løynilegaoc for siðan til iorssala lan
ndz
oc gerðizt einseto maðri fialle
þui er heitir mons olovetikona sv
er fostrmoðer hennar varsem hon
saknaðe he
nnarþa syrgði hon miok
þui at hon ottaðezt miokat hon
myndditil einnar huerrarfyrri
villu stnuaztEnbyskop huggaða hana
oc sagðe at hon myndihin
n haglegazta
kost af sinum raðom koset
af
Nokkoro stundu liðínnífor
kapalein
nþess hins sama byskops
til iorssala la
nndzoc fa
nn hana
i þui sama fialle ínní byrgða
En þegar sem hon leit ha
nnþa kenddi
hon ha
nn gorllaen ha
nn ke
nndi hana
varllaþvi at syn andlizt hennarvar
nv miok folnað af þui sem veret
hafðeþvi at myklar fasturoc vakur
iðulegarhafðu gortt hana miok
skarppaoc bleikaoc at flestom lutu
m miok farnnaNu meðan þesse prestr
dualldezt þarþa a
nndaðezt hon