mynda ek þá binda með boga strengjum, góð börn Gjúka festa
Hitt kvað þá Hróðrglöð, stóð uf hléðum, mæfingr ágálga.
mælti við mög þenna: Því að það heita að hlýðigi myni; mega
tveir menn einir tíu hundruð Gotna binda eða berja íborg inni
Styrr varð í ranni, stukku ölskálir, íblóði bragnar lágu, há?
Hitt kvað þá Hamðir inn hugumstóri: komið ór brjósti Gotna.
Æstir, Jörmunrekr, okkarrar kvámu, bræðra sammæðra, innan
Fætr sérþúþína, höndum sér þú þínum, Jörmunrekr, borgar þinnar:
orpið í eld heitan. Þá hraut við inn reginkunngi
Grýtið ér águmna allz geirar baldr íbrynju sem björn hryti:
Hitt kvað þá Hamðir né bíta, eggjar né járn, Jónakrs sonu.
inn hugumstóri: Böl vanntu, bróðir, er þú þann belg leystir; oft ór
Hug hefðir þú, Hamðir, ef þú hefðir þeim belg böll ráð koma.
hyggjandi, mikils er ámann hvern vant er manvits er. Af væri nú
höfuð ef Erpr lifði, bróðir okkarr inn böðfrækni, er við ábraut
vágum, verr inn víðfrækni, hvöttumk að dísir, gumi inn gunnhelgi,
Ekki hygg ek okkr vera úlfa dæmi, að við gjörðumz að vígi.
mynim sjálfir um sakaz sem grey norna þau er gráðug eru í auðn
Vel höfum við vegið, stöndum ával Gotna ofan um alin.
eggmóðum sem ernir ákvisti; góðs höfum tírar fengið þótt
skylim nú eða ígær deyja, kveld lifir maðr ekki eftir kvið
Þar fell Sörli að salar gafli en Hamðir hné að norna.
Þetta eru kölluð Hamðis mál in fornu. húsbaki.