Ósnjallr glaðr ok reifr skyli gumna hverr unz sinn bíðr bana.
maðr hyggz munu ey lifa ef hann við víg varaz en elli
Kópir afglapi gefr hánum engi frið þótt hánum geirar gefi.
er til kynnis kjömr, þylsk hann um eða þrumir; allt er senn ef hann
Sá einn veit, er víða sylg um getr, uppi er þá geð guma.
ratar ok hefir fjölð um farið, hverju geði stýrir gumna hverr;
Haldit maðr ákeri, drekki þó að hófi sá er vitandi er vits.
mjöð, mæli þarft eða þegi; ókynnis þess vár þik engi
Gráðugr halr, nema geðs maðr að þú gangir snemma að sofa.
viti, etr sér aldrtrega; oft fær hlægis, er með horskum kjömr,
Hjarðir það vitu nær þær heim skulu manni heimskum magi.
ok ganga þá af grasi en ósviðr maðr kann ævagi síns um mál
Vesall maðr ok illa skapi hlær að hvívetna; hittki hann maga.
Ósviðr maðr veit, er hann vita þyrfti, að hann era vamma vanr.
vakir um allar nætr ok hyggr að hvívetna; þá er móðr er
Ósnotr maðr hyggr sér að morgni kjömr: allt er víl sem var.
alla vera viðhlæjendr vini; hittki hann fiðr þótt þeir um hann
Ósnotr maðr hyggr sérallavera viðhlæjendr fár lesi ef hann með snotrum sitr.
vini; þá það finnr er að þingi kjömr að hann áformælendr fá.
Ósnotr maðr þikkiz allt vita ef hann á sér í vá veru; hittki hann veit
Ósnotr maðr er með aldir hvað hann skal við kveða ef hans freista firar.
kjömr, það er bazt að hann þegi; engi það veit að hann ekki kann
nema hann mæli til margt; veita maðr, hinn er vættki veit, þótt
Fróðr sá þykkiz er fregna kann ok segja hann mæli til margt.
ið sama; eyvitu leyna megu ýta sönir, því er gengr
Ærna mælir sá er æva þegir staðlausu stafi; um guma.
hraðmælt tunga, nema haldendr eigi, oft sér ógott um
Að augabragði skala maðr annan hafa þótt til kynnis gelr.
komi; margr þá fróðr þikkiz ef hann freginn er at ok
Fróðr þikkiz sá er flótta nái hann þurrfjallr þruma.
tekr gestr að gest hæðinn; veita görla sá er um verði