Reið varð þá Freyja ok fnásaði, allr ása salr undir bifðiz, stökk
það ið mikla men Brísinga: Mik veiztu verða vergjarnasta ef ek
Senn vóru æsir allir áþingi ok ásynjur allar ek með þér í jötunheima.
ámáli, ok um það réðu ríkir tívar hvé þeir Hlórriða hamar um sætti.
Þá kvað það Heimdallr, hvítastr ása, vissi hann vel fram sem vanir aðrir: Bindu
Látum und vér Þór þá brúðar líni! Hafi hann ið mikla men Brísinga!
hánum hrynja lukla ok kvenváðir um kné falla en ábrjósti breiða
Þá kvað það Þórr, þrúðugr áss: Mik steina ok hagliga um höfuð typpum!
Þá kvað munu æsir argan kalla ef ek bindaz læt brúðar líni!
það Loki Laufeyjar sonr: Þegi þú, Þórr, þeira orða! Þegar munu jötnar
Bundu þeirÞór Ásgarð búa nema þú þinn hamar þér um heimtir.
þá brúðar líni ok inumiklameni Brísinga, létuund hánum hrynjalukla ok kvenváðir um kné falla en á brjósti breiðasteinaok hagligaumhöfuðtyppðu
Þá kvað það Loki Laufeyjar sonr: Mun ek ok með þér ambótt vera, við skulum
Senn vóru hafrar heim um reknir, skyndir aka tvau í jötunheima!
að sköklum, skyldu vel renna; björg brotnuðu, brann jörð loga, ók
Þá kvað það Þrymr, þursa dróttinn: Óðins sonr í jötunheima.
Standið upp, jötnar, ok stráið bekki! Nú færið mér Freyju að kván,
Ganga hér að garði gullhyrnðar Njarðar dóttur ór Nóatúnum.
kýr, öxn alsvartir, jötni að gamni, fjölð á ek meiðma, fjölð
Var þar að kveldi á ek menja; einnar mér Freyju ávant þikkir.
um komið snimma ok fyr jötna öl fram borið. Einn át oxa, átta laxa,
krásir allar, þær er konur skyldu, drakk Sifjar verr sáld þrjú
Þá kvað það Þrymr, þursa dróttinn: Hvar sáttu brúðir bíta hvassara? mjaðar.
Sáka ek brúðir bíta enn breiðara né inn meira mjöð mey um
Sat in alsnotra ambótt fyr er orð um fann við jötuns drekka!
máli: Át vætr Freyja átta nóttum, svá var hon óðfús í jötunheima.
Laut und línu, lysti að kyssa, en hann útan stökk endlangan
sal: Hví eru öndótt augu Freyju? Þikki mér ór augum
Sat in alsnotra ambóttfyr sú er orð um fann við jötuns máli: Svaf vætr Freyja átta nóttum, svávar hon óðfús brenna!
Inn kom in arma jötna systir, hin er brúðfjár biðja í jötunheima
þorði: Láttu þér af höndum hringa rauða ef þú öðlaz vill
Þá kvað það Þrymr, þursa dróttinn: Berið ástir mínar, ástir mínar, alla hylli!
inn hamar brúði að vígja, leggið Mjöllni ímeyjar kné,
Hló Hlórriða hugr í vígið okkr saman Várar hendi!
brjósti er harðhugaðr hamar um þekkði; Þrym drap hann