Þróttöflugr kom áþing goða ok er hann bæði galt börn sín fyr.
hafði hver þannz Hymir átti en véar hverjan vel skulu drekka ölðr
Ægir, Frá Ægi erok öðru goðum nafni að Ægis, eitt hörmeitið.
hét Gymir, hann hafði búið ásum öl þá er hann hafði fengið
ketil inn mikla sem nú er sagt. Til þeirar veizlu kom Óðinn
ok Frigg, kona hans. Þórr kom eigi því að hann var íaustrvegi. Sif var þar,
kona Þórs, BragiokIðunn, kona hans. Týr var þar, hann var einhendr,
Fenrisúlfr sleit hönd af hánum þá er hann var bundinn. Þar var Njörðr
ok kona hans, Skaði, Freyr ok Freyja, Víðarr, son Óðins. Loki var þar
ok þjónustumenn Freys, Byggvir ok Beyla. Margt var þar ása ok álfa.
Ægir átti tvá þjónustumenn, Fimafengr ok Eldir. Þar var lýsigull
haft fyr eldsljós; sjálft barsk þar öl; þar var griðastaðr
mikill. Menn lofuðu mjök hversu góðir þjónustumenn Ægis vóru.
Loki mátti eigi heyra það ok drap hann Fimafeng. Þá skóku æsir skjöldu
sína ok æpðu að Loka ok eltu hann braut til skógar en þeir fóru
Loka að drekka. Loki hvarf aftr ok hitti úti Eldi; Loki kvaddi hann:
Segðu senna það, Eldir, svá að þú einugi feti gangir framarr,
Of Eldir vápn kvað: hvað hér inni hafa að ölmálum sigtíva synir.
sín dæma ok um vígrisni sína sigtíva synir; ása ok álfa, er
Inn Loki skal kvað: ganga Ægis hallir hér inni eru, manngi er þér íorði vinr.
í áþaðsumblað sjá; jöll ok áfu færi ek ása sonum ok blend ek
VeiztEldir u kvað: ef þú inn gengr Ægis hallir í á það þeim svá meini mjöð.
sumbl að sjá, hrópi ok rógi ef þú eyss áholl regin: áþér munu þau
VeiztLoki u kvað: það, Eldir, ef við einir skulum sáryrðum sakaz, auðigr þerra það.
Síðan gekk verða mun ek í andsvörum ef þú mælir til margt.
Loki inn í höllina en er þeir sá, er fyr vóru, hverr inn var kominn þögnuðu
Þyrstr Loki ek kvað: kom þessar hallar til, Loftr, um langan þeir allir.
Hví veg, ásu að biðja að mér einn gefi mæran drykk mjaðar.
þegið ér svá, þrungin goð, að þér mæla né meguð? Sessa okstaði
Sessa Bragi ok kvað: staði velið mér sumbli að eða heitið mikheðan!
velja þér sumbli að æsir aldregi því að æsir vitu hveim þeir alda
Mantu það, Óðinn, er við í árdaga skulu gambansumblum geta.
blendum blóði saman? Ölvi bergja léztu eigi myndu nema
Rístu þá, Víðarr, ok lát úlfs föður okkr væri báðum borið.