On this page...
Menota
hafa keldurnar undarliga náttúruǪnnur sú kelda er þar er í því fjallihefir þá náttúruef þú tekr annattveg-
gja
hvitan sauðeða nauteða hrosseða maðr sá er hár hef ir hvíttok þvǽr þú einnhvern þessarra hluta í vat-
ninu
þá verðr þegar kolsvartrEn þat er náttúraannarrar k eldu þeirrarer þar eref maðr þvǽr sér íhvat lit sem
áðr hafði hannhvárt sem hann var rauðr eða hvítr eða svartr þ á verðr hann síðan snǽhvítr af hǽrumsvá sem hann sé elli-
gamall
maðrÞat vatn er þar enn í því landierþeir kalla á sí na tungu Loychaen í því vatni er hólmi einn lítill
svá sem flotahólmi séþvíat hann flýtr umhverfis vatnit innan ok kemr hann hér ok hvar at landistundum svá nǽr at maðr
má stíga á hólmannok verðr þat optast á dróttinsdǫgum En s ú er náttúra at hólma þessumef sá maðr stígr í þann hólma
er sjúkr erhvatki sótt sem hann hefirok neytir hannþeirra grasa e r þar vaxaþá verðr hann þegar heillþat fylgir ok þeirri náttúru
at aldri kemsk fleiri senn í en einnþóat margir vili þvíat sá hólmi flýtr þegar frá landier einn maðr er íSjá náttúra er ok með
þessum hólmaat hann flýtr sjau vetr staðfast í þessu vatni en þe gar er sjau vetr eru liðnirþá flýtr hann til lands í ein-
hverjum
staðok grǿr þar við annat landsvá sem hannhefði jafnan þar vi ð veritEn meðan sá tími erþá heyrisk mǫnnum sem dynr
komi líkr reiðiþrumuen eptir liðna þrumu þá sjá menn slíkan hólma í vatninu sem áðrmeð sama vexti ok
með samri náttúruok ferr svá hverja sjau vetr eptir aðra at ǽ sem annarr grǿr við meginlandþá kemr annarr
hólmi íok veit þó engi hvaðan kemrÞá er þarenn ey ein líti l í því landier þeir kalla á sína tungu InhisgluerÞar
er mjǫk mikil manna bygð í þeirri eyen þar er ein kirkja í þvíat svá nǫkkuru mikit fólk er í þeirri eysem vera mun ein kir-
kjusókn
En þóat menn andiskþar þá eru þeir eigi í jǫrð grafnir heldr eru þeir reistir umhverfis kirkjuna við kikjugarðinnok
standa upp sem kykvir menn með þornuðum ǫllumlimum ok úskǫd du hári ok nǫglumok fúna aldrigiok aldrigi setjask þar
fuglar áok má þar hverr fram á leið kennasá er eptir lifir sinn fǫðureða fǫðurfǫðureða allar sínar kynkvíslir þǽr
sem hann er frá kominnÞá er þar enn eitt mikit vatn þat er heitir Lough Reeen þar liggr ein lítil ey í því vatniok eru hreinlífis-
menn
þar íþeir er kalla má hvárt er vill munkaeða eremita e n þó eru þeir með svá miklum fjǫldaat þar er full eyin
afen stundum eru þeir fǽrriEn þat er sagt ífra eyþeirri at hon e r heilsǫm ok ekki sóttulok seinna eldask menn þar en í ǫðrum
stǫðum í landinuEn þegar er menn eldask svá mjǫk eða sýkja skat þeir sjá endadag sinn ǽtlaðan af guðiþá verðr þá
or at flytja í einnhvern stað til landsþar sem hann skal andask þvíat en gi má líflátinn verða í eynni af sóttumen sýkjask má maðr ok
gremjask í ey þessarrien eigi má ǫnd hans skiljask við líkama fy rr en hann er or fluttr eynniÞá er ok þar enn eitt mikit vatn
gja
hvitan sauðeða nauteða hrosseða maðr s
ninu
þá verðr þegar kolsvartrEn þat er náttúra
áðr hafði hannhvárt sem hann var rauðr eða hvítr e
gamall
maðrÞat vatn er þar enn í því landier
svá sem flotahólmi séþvíat hann flýtr umhverfis vat
má stíga á hólmannok verðr þat optast á dróttin
er sjúkr erhvatki sótt sem hann hefirok neytir hann
at aldri kemsk fleiri senn í en einnþóat margir vi
þessum hólmaat hann flýtr sjau vetr staðfast í þess
hverjum
staðok grǿr þar við annat landsvá sem hann
komi líkr reiðiþrumuen eptir liðna þrum
með samri náttúruok ferr svá hverja sjau vetr e
hólmi íok veit þó engi hvaðan kemrÞá er þar
er mjǫk mikil manna bygð í þeirri eyen þar er ei
kjusókn
En þóat menn andisk
standa upp sem kykvir menn með þornuðum ǫllum
fuglar áok má þar hverr fram á leið kennasá er ep
sem hann er frá kominnÞá er þar enn eitt mikit vat
menn
þar íþeir er kalla má hvárt er vill munka
afen stundum eru þeir fǽrriEn þat er sagt ífra ey
stǫðum í landinuEn þegar er menn eldask svá mjǫ
or at flytja í einnhvern stað til landsþar sem hann skal a
gremjask í ey þessarrien eigi má ǫnd hans skiljask v