a noꝛðꝛ hoꝛꝼa ꝺẏ ꝼalla æítr ꝺropar inn um líoꝛa ſa er unꝺinn ſalr oꝛma hrẏ
ggíum
ſkulu þar vaða þunga ſtrauma menn meínſvara ok moꝛðvargar enn i hvergelmi er
verſt þar kvelr niðhǫggr naí ꝼrammgengna þa mælti Gangleri hvart liꝼa nokkur guðin þa
eða er þa nokkur ioꝛð eða himínn Háár ſagði upp skẏtr íoꝛðunni þa ę. er þa nokkur ioꝛð ę. himín̅
oꝛ ſíonum ok er þa græn ok ꝼgr vaxa þa akrar oſaner viðaʀ ok valí liꝼa sua at æigi
heꝼer ſerenn ne surta logí granꝺat þeim ok bẏggia þeir a iða vellí þar ſem ꝼẏ var aaſgarðꝛ
ok þar koma þa syner þóꝛſ moði ok magní ok haꝼa þar miǫllní þvi næſtr kemr þar
ballꝺr Ok hǫðꝛ ꝼra heliar ſetiaz þa aller ſamt ok talaz við ok minnaz a runar ſinar Ok
ræða um ǫll tiðinꝺí þau er ꝼẏ hoꝼðu verið um miðgarz oꝛm ok um ꝼenriſ ulꝼ þa
ꝼinnaz þar í graſinu gulltoꝼlur þær er æserner hoꝼðu aatt Sua er ſagt viða ok va
li
bẏggía ve guða þa er ſoꝛtnar ſurta logí moði ok magní ſkulu miollní haꝼa víng
niſ
víngniſ at vigþrotí en þar ſem heiter hoꝺꝺmímíſ hollt læẏnaz menn tveír i ſur
ta
loga er sua heíta liꝼ ok leíꝼþraser ok haꝼa moꝛgínꝺǫggvar ꝼyrir mat enn aꝼ þeſſum monnum
kemr sua mikil kẏnſloð at bẏggviz heimr allr Sua ſem her ſeger Liꝼ ok leiꝼþraser enn
þau læẏnaz munu i hollti hoꝺꝺmímíſ moꝛginꝺǫggvar þau at mat haꝼa enn þaðan
aꝼ allꝺer alaz Ok hitt mun þer unꝺarligt þikkia er ſolin heꝼer getið ꝺottur æigi uꝼegrí
en hon er ok ꝼerr ſu þa ſtigu moður ſinnar sua ſem her ſeger Eína ꝺottur berr alꝼrǫðull aðꝛ hana
ꝼenrer ꝼarí ſu ſkal riða er regín ꝺæẏía moður bꝛauter mær en nu eꝼ þu kant lengra
ꝼramm at ſpẏria þa veít ek æigi hvaðan þer kemr þat ꝼyrir þvi at eingi mann hæẏrða ek
lengra ſegia ꝼramm allꝺar ꝼarít ok niot tu nu ſem þu namt þvi næſt hæẏrði Gangleri
ꝺẏní mikkla hvernveg ꝼra ser ok leit hann ut a hlið ser ok þa er hann ſiez meirr um þa ſtenꝺꝛ hann
utí a ſlettum vellí ſier h̅ þa ſtenꝺꝛ h̅ utí a ſlettu̅ vellí Gengr hann þa brott leið ſina Ok
kemr hæím í ríkí ſitt ok ſeger þau tiðinꝺí er hann heꝼer ſieð eða hæẏrt ok epter honum ſagði hverr
maðꝛ oðꝛum þeſſar ſogur Enn æser ſetiaz þa a tal ok raða maðꝛ oðꝛu̅ þeſſar ſogur
raðum ſínum ok mínnaz a þeſſa ꝼraſogn alla er her var ſagt ok geꝼa nǫꝼn þeſ
ſi
en ſomu er ááðꝛ eru neꝼnꝺ monnum ok ſtǫðum þeim er þar voꝛu til þe at þa er langar
ſtunꝺer liðí at menn ſkẏllꝺu ekki iꝼaz i at aller væri æíner þeir æser er nu var ꝼra ſagt
ok þeſſer er þau ſǫmu noꝼn uoro geꝼen þar var þa þoꝛr kallaðꝛ ok er ſa aſa þoʀ
enn gamli þorr Sa er aku þo ok honum eru kenꝺ þau ſtoꝛvirki er ektoꝛ gioꝛði
í troío enn þat hẏggia menn at tẏrker haꝼí ſagt ꝼra ulixes ok haꝼi þeir hann
kallat loka þvi at tẏrke voꝛu hanſ ener meſtu uvínír