On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Gylfaginning2-44
- Snorra Edda2-82
- Gylfaginning8-39
Alternative images
access restricted for copyright reasons
hugi til ſkeiðs e nꝺa ok ſnẏz aptr ok er þialꝼi æigi þa kominn a mitt ſkeið þa ſegi aller að ræy nt er um þen na leik
Þ a ſpẏr utgar ðaloki þoꝛ hvat þei ra iþrotta mun ver a
er hann muní vilia birta ꝼyrir þei m sua mikklar ſogur ſem men n haꝼa goꝛt um ſtoꝛvir kí han s þa
ſvarar þoꝛr að hellz vill hann þat til taka at þræẏta um ꝺꝛẏkiu við æinn hver n mann Utgarðaloki ſeger
at þat ma vel ver a gen gr inn i hollina ſkal taka vitiſ hoꝛn þat er hirꝺ men n eru vaner að
ꝺꝛekka aꝼ þvi næſt kemr ꝼramm ſkutil ſveínn með hoꝛnínu ok ꝼær þoꝛ i honꝺ þa mælti utgarðaloki
aꝼ hoꝛní þeſſu þikki þa velꝺꝛukkit eꝼ i eínum ꝺꝛẏkk gen gr aꝼ enn ſumer ꝺꝛikka aꝼ i .ij. ꝺꝛẏkk
ium
enn eingi er sua mikill litill >ꝺꝛẏkkiu maðr at æigi gangi aꝼ i þri mr Þoꝛr litr a hoꝛnit ok ſẏniz ekkí
mikit ok er þo hellꝺꝛ langt en hann er miǫk þẏſtr tekr ok ꝺꝛekr ok ſvelgr allſtoꝛum ok hẏgg ʀ
at æigi ſkal hann þurꝼa optar at luta i hoꝛnít enn er hann þraut erenꝺít ok hann laut oꝛ hoꝛníno Ok
ser hvat leið ꝺꝛẏkkinum ok liz honu m sua ſem all litill munr mun ver a at nu ſe lægra i hoꝛ
nino
enn aðꝛ þa mælti utgarðaloki vel er ꝺꝛukkit ok æi til mikit æigi munꝺa ek tru a eꝼ mer værí ſagt ꝼra
at aſa þoꝛr munꝺí æigi meíra ꝺꝛẏkk ꝺꝛekka enn þo veit ek at þu munt vilia ꝺꝛekka
aꝼ i oðꝛum ꝺꝛẏkk þoꝛr ſagði engu ſetr hoꝛnið a munn ser ok hẏggr nu at hann ꝺꝛekka meira ꝺꝛ
ẏkk
ok þæẏter a ꝺꝛẏkkiuna ſem honu m vann z til erenꝺít ok enn ser hann at ſtikill hoꝛnſinſ vill æigi
upp sua míog ſem honu m likar ok er hann tok hoꝛnít aꝼ munn i ser ok liz honu m nu ſem minn a haꝼi þoꝛ
rit
en hinn ꝼẏa ſinn i er nu gott ber anꝺí boꝛð a hoꝛnínu þa mælti Utgarðaloki hvat er nu þo
mun tu nu æigi ſpara til æínſ ꝺꝛẏkkiar meira en þer mun hagr a ver a sua liz mer eꝼ þu ſkal t
nu ꝺꝛekka aꝼ hoꝛnínu enn þriðia ꝺꝛẏkkínn ſem þeſſi mun meſtr ætlaðꝛ enn ekki mun
tu mega her heita með oſſ sua mikill maðr ſem æser kalla þik eꝼ þu gioꝛer æigi meira aꝼ þer
um aðꝛa leika enn mer liz at þen na mun ver a þa var þo reiðꝛ ſetr hoꝛnit a munn ser ok ꝺꝛekk r
ſem akaꝼlegazok þꝛæẏter ſem meſt a ꝺꝛẏkkinn enn er hann ſa i hoꝛnít þa haꝼði nu hellꝺz
nokkut munr a ꝼengiz ok þa bẏðꝛ hann upp hoꝛníð ok vill eigi ꝺꝛekka meira þa mælti Utgarðaloki
auðſætt er nu at maatt r þinn er ekki sua mikill ſem ver hugðum eða vill tu ꝼreiſta um ꝼleiri lei
ka
ſia ma nu at ekki nẏter þu her aꝼ þoꝛr ſeger ꝼꝛeiſta ma ek enn um nokkura leika enn
unꝺarlega munꝺi mer þikkia þa er ek var heíma með aſum eꝼ þiliker ꝺꝛẏkker væri sua litlir
kallaðer enn hvat leik vili þer nu bioða mer þa mælti utgarða loki
Þ at ger a her unger ſveinar er litið mar k mun þikkía at heꝼia aꝼ ioꝛðu kǫtt min̅n enn
æigi munꝺa ek kunn a at mæla þvilikt við aſa þor eꝼ ek heꝼða æigi ſieð ꝼẏʀ at þu
ert mẏcklu minn i ꝼyrir þer en ek hugða þvi næſt liop ꝼramm kǫttr æinn gra r a hallar gol
ꝼit
ok hellꝺꝛ mikill en þoꝛr gekk til ok tok henꝺí ſinn i viðꝛ unꝺer miðian kviðin̅n Ok
lẏpti upp en kottrinn bæẏgði kenginn sua ſem þoꝛr rettí upp honꝺina ok þa er þorr
er h
ſv
at þ
ꝺꝛekka aꝼ þvi næſt kemr ꝼram
aꝼ hoꝛní þeſſu þikki þa velꝺꝛukk
iu
en
mik
at æ
s
nino
en
at aſa þoꝛr munꝺí æ
aꝼ i oðꝛu
ẏkk
upp s
rit
en hinn ꝼẏa ſin
mun tu nu æ
nu ꝺꝛekka aꝼ hoꝛnínu en
tu mega h
um aðꝛa leika en
ſem akaꝼlegaz
nokkut munr a ꝼeng
auðſætt e
ka
ſia ma nu at ekki nẏt
unꝺarlega munꝺi m
kallað
æ
ert mẏcklu min
ꝼit
lẏpti upp en kottrin