On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Gylfaginning2-44
- Snorra Edda2-82
- Gylfaginning8-39
Alternative images
access restricted for copyright reasons
hugi tͥ ſkei⁊ ſnẏz aptr ⁊ e͛ þialꝼi æͥ þa komin̅ a mitt ſkeið. þa ſegi aller að
ͬ ð. þoꝛ hvat þ̅ ra iþrotta mun v͛ a ͛ u̅ þ̅ na leik.
er h̅ muní vilia birta ꝼͥ þ̅ m sᷓ mikklar ſogur ſe̅ m̅ n haꝼa goꝛt u̅ ſtoꝛvͥ kí h̅ s þa
ſv. þoꝛr. að hellz vill h̅ þ̅ til taka at þræẏta um ꝺꝛẏkiu vͥ æin̅ hv͛ n man̅ . Utg. ſeg͛
at þ̅ ma vel v͛ a. g̅ gr in̅ i hollina. ſkal taka vitiſ hoꝛn þ̅ e͛ hirꝺ m̅ n eru van͛ að
ꝺꝛekka aꝼ þvi næſt kemr ꝼram̅ ſkutil ſveín̅ m hoꝛnínu ⁊ ꝼær þoꝛ i honꝺ. þa m. ut
̅ eꝼ i eínu̅ ꝺꝛẏkk g̅ gr aꝼ en̅ ſum͛ ꝺꝛikka aꝼ i .ij. ꝺꝛẏkk
iu̅
en̅ eingi e͛ sᷓ mikill ͬ at æͥ gangi aꝼ i þͥ mr. Þoꝛ̇ litr a hoꝛnit ⁊ ſẏniz ekkí
mik̅ ⁊ er þo hellꝺꝛ langt en h̅ e͛ miǫk þẏſtr tekr ⁊ ꝺꝛekr ⁊ ſvelgr allſtoꝛu̅ ⁊ hẏġ ʀ
at æͥ ſk̅ h̅ þurꝼa optͬ at luta i hoꝛnít. en̅ er h̅ þraut erenꝺít ⁊ h̅ laut oꝛ hoꝛníno Ok
s͛ hvat leið ꝺꝛẏkkinu̅ ⁊ liz h̅ m sᷓ ſem all litill munr mun v͛ a at nu ſe lægᷓ i hoꝛ
nino
en̅ aðꝛ. þa . m. utg. vel e͛ ꝺꝛukk̅ ⁊ æi tͥ mik̅ . æͥ munꝺa ek tͧ a eꝼ m͛ værí ſagt ꝼra
at aſa þoꝛr munꝺí æͥ meíra ꝺꝛẏkk ꝺꝛekka en̅ þo veit ek at þu munt vilia ꝺꝛekka
aꝼ i oðꝛu̅ ꝺꝛẏkk þoꝛr . ſ. engu ſetr hoꝛnið a mun̅ s͛ ⁊ hẏggr nu at h̅ ꝺꝛekka meira ꝺꝛ
ẏkk.
⁊ þæẏt͛ a ꝺꝛẏkkiuna ſe̅ h̅ m van̅ z tͥ erenꝺít ⁊ en̅ s͛ h̅ at ſtikill hoꝛnſinſ vill æͥ
upp sᷓ míog ſe̅ h̅ m likar ⁊ e͛ h̅ tok hoꝛnít aꝼ mun̅ i s͛ ⁊ liz h̅ m nu ſe̅ min̅ a haꝼi þoꝛ
rit
en hinn ꝼẏa ſin̅ i e͛ nu gott b͛ anꝺí boꝛð a hoꝛnínu. þa m. Utg. hvat er nu þo
mun tu nu æͥ ſpara tͥ æínſ ꝺꝛẏkkiar meira en þ͛ mun hagr a v͛ a. sᷓ liz m͛ eꝼ þu ſk̅ t
nu ꝺꝛekka aꝼ hoꝛnínu en̅ þriðia ꝺꝛẏkkín̅ ſe̅ þeſſi mun meſtr ætlaðꝛ en̅ ekki mun
tu mega h͛ heita m oſſ sᷓ mikill mͬ ſem æs͛ kalla þik eꝼ þu gioꝛ͛ æͥ meira aꝼ þer
um aðꝛa leika en̅ m͛ liz at þ̅ na mͧ v͛ a. þa vͬ þo reiðꝛ ſetr hoꝛnit a mun̅ s͛ ⁊ ꝺꝛek̇ r
ſem akaꝼlegaz⁊ þꝛæẏt͛ ſe̅ meſt a ꝺꝛẏkkin̅ . en̅ er h̅ ſa i hoꝛnít þa haꝼði nu hellꝺz
nokkut munr a ꝼeng̅ ⁊ þa bẏðꝛ h̅ upp hoꝛníð ⁊ vill eͥ ꝺꝛekka meira. þa m. Utg.
͛ nu at maaṫ r þin̅ e͛ ekki sᷓ mikill ſe̅ v͛ hugðu̅ ę. vill tu ꝼreiſta um ꝼleiri lei
ka
ſia ma nu at ekki nẏt͛ þu h͛ aꝼ. þoꝛr . ſ. ꝼꝛeiſta ma ek en̅ um nokkura leika en̅
unꝺarlega munꝺi m͛ þikkia þa e͛ ek vͬ heíma m aſu̅ eꝼ þilik͛ ꝺꝛẏkk͛ væri sᷓ litlir
kallað͛ . en̅ hvat leik vili þ͛ nu bioða m͛ . þa m. .
͛ a h͛ ung͛ ſveinar e͛ litið mͬ k mun þikkía at heꝼia aꝼ ioꝛðu kǫtt min̅n . en̅
æͥ munꝺa ek kun̅ a at mæla þvilikt vͥ aſa þor eꝼ ek heꝼða æͥ ſieð ꝼẏʀ at þu
ert mẏcklu min̅ i ꝼͥ þ͛ en ek hugða. þvi næſt liop ꝼram̅ kǫttr æin̅ gᷓ r a hallar gol
ꝼit
⁊ hellꝺꝛ mikill en þoꝛr gekk tͥ ⁊ tok henꝺí ſin̅ i viðꝛ unꝺ͛ miðian kviðin̅n . Ok
lẏpti upp en kottrin̅ bæẏgði kengin̅ sᷓ ſem þoꝛr rettí upp honꝺina ⁊ þa e͛ þ.
er h
ſv
at þ
ꝺꝛekka aꝼ þvi næſt kemr ꝼram
aꝼ hoꝛní þeſſu þikki þa velꝺꝛukkiu
en
mik
at æ
s
nino
en
at aſa þoꝛr munꝺí æ
aꝼ i oðꝛu
ẏkk.
upp s
rit
en hinn ꝼẏa ſin
mun tu nu æ
nu ꝺꝛekka aꝼ hoꝛnínu en
tu mega h
um aðꝛa leika en
ſem akaꝼlegaz
nokkut munr a ꝼeng
auðſætt eka
ſia ma nu at ekki nẏt
unꝺarlega munꝺi m
kallað
æ
ert mẏcklu min
ꝼit
lẏpti upp en kottrin