ok at lopti liðꝛ a hoꝼvarpní þeim er hamſkerper gat við garðroꝼu aꝼ gnar naꝼni er sua kallat
at þat gnæꝼar er haatt ꝼerr ſol ok bil eru talꝺar með aſẏníum enn ſagt er ꝼẏʀ eðli þeiꝛa
Enn eru þær aðꝛar er þiona ſkulo i valhǫll bera ꝺꝛẏkkíu ok giæta boꝛðbunaðar ok ǫlgagna
Sua eru þær neꝼnꝺar i grimníſ malum hriſt ok miſt vil ek at mer hoꝛn beri ſkeggiollꝺ
ok ſkǫgul hillꝺꝛ ok þruðꝛ hlokk ok herꝼiǫtur Gꜹll ok geira hǫð ranngrið ok Raðgrið ok regínleíꝼ þær
bera einherium ǫl þeſſar heita valkẏriur þær ſenꝺer oðinn til hverrar oʀosto þær kioſa ꝼeigð a menn
ok raða ſigri Guðꝛ ok rota ok noꝛn en ẏngſta er ſkullꝺ heiter riða iaꝼnan at kioſa val ok rꝺa
vigum ioꝛð moðer þoꝛſ ok rinꝺꝛ moðer vꜳla eru talðar með aſẏníum
Gẏmer het maðr enn kona hans aurboða hon var bergriſa ættar ꝺotter þeiꝛa er gerðꝛ er allra qvenna var ꝼegrſt
þat var æinn ꝺag at ꝼræẏr haꝼði gengit i hliðſkialꝼ ok ſa um heima alla enn er hann leit i noꝛðꝛ ætt
þa ſa hann a einum bæ mikit huſ ok ꝼagrt ok til þeſſ huſſ gekk æín kona ok er hon tok upp hǫnꝺunum
ok lauk hurð ꝼyrir ser þa lẏſti aꝼ honꝺum hennar bæði i lopt ok a lg ok aller heimar birtuz aꝼ
henni ok sua heꝼnꝺi honum þat mikillætí er hann haꝼði ſezt i þat hið helga ſætí at hann gekk i brott
ꝼullr aꝼ harmí ok er hann kom heím mælti hann ekki ekkí ſvaꝼ hann ekkí ꝺrakk hann eíngi þoꝛði
ok at kreꝼia hann malſínſ þa let níoꝛðꝛ kalla til ſín ſkirní ſkoſvein ꝼræẏſ ok bað hann ganga
til ꝼræẏſ ok beiða hann oꝛða ok ſpẏria hverium hann værí sua reíðꝛ at hann mælti ekkí við menn enn ſkirner
liez ganga munꝺu ok æigi ꝼuſſ ok kvað illra ſvara vera von aꝼ honum enn er hann kom til ꝼræẏſ þa
ſpurði hann hvi ꝼræẏr var sua hnípínn ok mælti æigi við menn þa ſvaraði ok ſagði at hann haꝼði ſieð
konu ꝼagra ok ꝼyrir hennar ſaker var hann ſua harmꝼullr at æigi munꝺi hann lengi liꝼa eꝼ hann ſkẏllꝺi æigi
na henní ok nu ſkal tu ꝼara ok biðía hennar mer til hanꝺa ok haꝼa hana hingat hvert er ꝼaðer hennar
vill eða æigi ſkal ek þat vel launa þer þa ſagði ſkirner sua at hann ſkal ꝼara ſenꝺi ꝼerð en ꝼræẏr ſkal
ꝼa honum ſverð ſitt þat var sua gott at ſialꝼt váz enn ꝼræẏr liet æigi þat til ſkorta ok gaꝼ honum
ſverðít þa ꝼoꝛ ſkirner ok bað honum konunnar ok ꝼekk heít hennar at .ix. nottum ſiða ſkẏllꝺí
hon þar koma er baʀ æẏ heiter ok ganga þa at bꝛullaupi með ꝼræẏ enn er ſkirner ſagði ꝼræẏ
ſit erenꝺí þa quað hann þetta Long er nott lǫng er ǫnnur hve mega ek þræẏia .iij. opt mer
manaðꝛ mínni þottí enn ſia halꝼ hẏ nott þeſſi ſok var til er ꝼræẏrr var sua vapnlauſſ er
hann barðiz við bela ok ꝺꝛap hann með hiartar hoꝛní þa mælti Gangleri Unꝺꝛ mikit er þilikr hoꝼðingí
ſem ꝼræẏr er villꝺi geꝼa ſverð sua at hann aatti æigi annat iaꝼngott gæẏſi mikit mein var honum þat
þa er hann barðiz við þann er beli heíter þat veit tru mín at þeiꝛar giaꝼar munꝺi hann þa iðꝛaz
þa ſagði har litið mark var þa að er þeir beli hittuz ꝺꝛepa matti ꝼræẏr hann með henꝺí ſinní
verða mun þat er ꝼræẏ mun þikkia verr við koma er hann misser ſverðzinſ þa er muſpellz
ſẏnír ꝼara at heria Þa mælti Gangleri þat ſeger þu at aller þeir er i oꝛosto