On this page...
- Ólhv, TGT §7.4 ‘h er kallaðr merking eða ...’31-1
- Ólhv TGT 120 (9.) ‘ ...’0-0
- Ólhv TGT 111 (8.) ‘ ...’0-0
- Ólhv, TGT §7.5 ‘Linan anda hafa þær sams ...’1-2
- Ólhv, TGT §7.6 ‘En þó þykkir betr sama í ...’2-3
- Ólhv, TGT §8.1 ‘Fjórða tilfelli samstǫfu ...’3-5
- Ólhv, TGT §8.2 ‘Hver samstafa hefir anna ...’5-6
- Ólhv, TGT §8.3 ‘Sú samstafa hefir hvassa ...’6-8
- Ólhv, TGT §8.4 ‘Þunga hljóðsgrein hefir ...’8-9
- Ólhv, TGT §8.5 ‘Umbeygiliga hljóðsgrein ...’9-11
- Ólhv, TGT §8.6 ‘Hljóðsgrein merkir hæð s ...’12-13
- Ólhv, TGT §8.7 ‘Tíðar tilfelli merkir se ...’13-14
- Ólhv, TGT §8.8 ‘En með því at þess konar ...’14-15
- Ólhv, TGT §9.1 ‘Sǫgn er hinn minsti hlut ...’16-18
- Ólhv, TGT §9.2 ‘Aristotiles hinn spaki k ...’18-19
- Ólhv, TGT §9.3 ‘En meistari Priscianus t ...’20-22
- Ólhv, TGT §9.4 ‘Nafn er hlutr málsgreina ...’22-24
- Ólhv, TGT §9.6 ‘Því næst er orð, er skrý ...’24-25
- Ólhv, TGT §9.5 ‘Fornafn er sett í stað n ...’25-26
- Ólhv, TGT §9.7 ‘Viðrorð fegrir ok endima ...’26-27
- Ólhv, TGT §9.8 ‘Hluttekning er frá skili ...’27-29
- Ólhv, TGT §9.9 ‘Samtenging knýtir saman ...’29-31
- Þorm Lv 22I [4-4] ‘Hringr ok Dagr at þingi; ...’30-31
- [Þorm Lv 22x - for refence only] [4-4] ‘Hringr ok Dagr at þingi; ...’30-31
- Ólhv, TGT §9.10 ‘Fyrirsetning er eiginlig ...’31-31
- Ólhv, TGT §9.11 ‘Meðalorpning sýnir hugþo ...’32-32
- Texts
- Málfrœðiritgerðirnar83-119
- The Third Grammatical Treatise94-111
Alternative images
access restricted for copyright reasons
ſamhlioðanꝺí ne raꝺꝺar ſt. Linan anꝺa haꝼa þær ſamſtoꝼur er æingi ablaſn̅
gar
noti er i upphaꝼí ſettr. ſem her ioꝛð⁊ armr. en̅ þo þikk͛ betr ſama í noꝛænu̅
ſkallꝺſkap at an̅ at hvart haꝼi ablaſn̅ g bað͛ ſtaꝼ͛ ⁊ hlioð ſtaꝼr þ̅ ra ę æingi þ̅ ꝛa. Fioꝛ
ða
tͥ ꝼelli ſamſtǫꝼu er hlioðſ græín ⁊ e͛ hlioðſ greín h͛ kolluð rekilig hlioman raꝺꝺa
ren̅ ar
í m͛ kiligͥ ꝼram̅ ꝼæríng. hv͛ r ſamſtaꝼa heꝼ͛ ſem priſcian᷒ ſeg͛ anat hvart hvaſ
ſa
hlioðſ græínę þunga .ę umbæẏgiliga. Su ſamſtaꝼa heꝼ͛ hvaſſa hlioðgrein e͛ heꝼz
aꝼ litlu hlioðí⁊ enꝺiz í hvaſſara hlioð. ſem þeſſar ſamſtǫꝼur. var þar ⁊ er hon ſua
m͛er kð O. þunga hlioðſ greín heꝼ͛ ſu ſamſtaꝼa e͛ heꝼz aꝼ litlu hlioði ⁊ enꝺiz i lægᷓ hlioð
ſem þeſſar ſamſtoꝼur enar ꝼẏi. hara ſꜳra⁊ er ſia lioðſ græin sᷓ noteruð G. Umbæẏ
giliga
hlioðſgræín heꝼ͛ ſu ſamſtaꝼa e͛ heꝼz aꝼ litlu hlioði ⁊ ꝺꝛegz upp i hvaſſara lioð
en̅ niðꝛ at lẏktu̅ i lægra ſe̅ þeſſar ſamſtǫꝼur. árſ ſarſ. ⁊ er ſu lioðſ græin sᷓ not͛ uð. A
hlioðſgræín m͛ k͛ hæð ſtaꝼligᷓ r raꝺꝺar. en anꝺi ꝺigrleik h̅ nar ſem ſkilia ma at hv͛ n
raꝺꝺar ſtaꝼ v͛ ðꝛ at neꝼna mei m ſunꝺꝛ loknu̅ mun̅ i. eꝼ ablaſn̅ g ꝼẏlg͛ . Tiðar til
ꝼellí
m͛ k͛ lengð ſamſtaꝼligᷓ r raꝺꝺar ſe̅ ꝼẏʀ vͬ ſagt. en̅ m þvi at þeſſkonar græin͛
hæẏra litt noꝛęnu ſkallꝺſkap at ꝼleſtra mͣ ætlan. þa tala ek þar um ekki ꝼleira að
S ǫgn er hin̅ min̅ zti lutr ſamanlaðinſ mꜳlſ ⁊ e͛ hun lutr ſin̅ i.
kallaðꝛ æin̅ aꝼ þi mꜳlí er ꝼullkomið ſen heꝼ͛ . en ſu ſǫgn ę ſa lutr er aꝼ alþẏ
ðu
rumliga kallaðꝛ oꝛð. Ariſtotíles en ſpakí kallar tva parta mꜳlſgreinar naꝼn
⁊ oꝛð. þ̅ t þ̅ r gioꝛa meðal ſin ſamtengðar ꝼullkomna mꜳlſ græín ſe̅ h͛ maðꝛ reinn
en̅ meiſtarí priſcían᷒ telr viij parta mꜳlſgreinͬ . þeſſa. naꝼn ⁊ ꝼoꝛnaꝼn. oꝛð ⁊ viðꝛ
oꝛð.
hluttekn̅ g ſamtengíng ꝼyr͛ ſetn̅ g ⁊ meðal oꝛpn̅ g ⁊ græin͛ h̅ glogglega naṫ u
ru
hv͛ s þ̅ ra. han̅ er lutr mꜳlſgreínar ſa er veit͛ æigínligan ę ſamæigínligan hví
ligleik
hv͛ ium likama. h̅ er æztr allra ſagna. þ̅ t þ̅ er sᷓ ſem eꝼní ę grunꝺvǫllr allz
mꜳlſ. þar næſt er oꝛð er ſkrẏðer⁊ ꝼoꝛmerar naꝼnið sᷓ ſem mẏnꝺ͛ . þ̅ ſkẏr͛ tͥ ꝼelli
naꝼnſgioꝛðę pungtpining . Foꝛnaꝼn er ſett i ſtað naꝼnſ ſe̅ hlæẏtiſ mͬ ꝼͥ meiſtara. ⁊ m͛ k͛
iij. p̲ ſonur. en naꝼn m͛ k͛ æína. Viðꝛ oꝛð ꝼegrir ⁊ enꝺ͛ oꝛð i þa liking ſe̅ vͥ leggian
leg
ͥ unꝺ͛ ſtǫðlig noꝼn ſem h͛ . St͛ kr maðꝛ berſt rauſtlegha. hlut
tekn̅ g
er ꝼᷓ ſkilið oꝛði i þvi at hon m͛ k͛ ꝼǫll ⁊ kẏn ſem naꝼn. en̅ i þi ſkilz hon ꝼᷓ
naꝼní at hon m͛ k͛ gioꝛð ęða pin̅ g ⁊ heꝼ͛ ẏmſar ſtunꝺ͛ ſem oꝛð. Samtenging knẏt͛
ſaman nꝼnę aðꝛa parta ⁊ ſialꝼͬ mꜳlſgræín͛ . ſem h͛ er kveðit. hringr ⁊ ꝺagr að
þ̅ gi. Fẏr͛ ſetn̅ g er æiginlig til at þiona ꝼǫllu̅ naꝼnſinſ ſem h͛ . tͥ b̅ gar a ſkipi.
meðal oꝛpn̅ g ſẏn͛ hugþokka man̅ z ⁊ er hͦ iaꝼnan ꝼᷓ ſkilð ǫðꝛu̅ poꝛtu̅ ſe̅ h͛ . veí. haí
gar
noti er i upphaꝼí ſettr. ſem her ioꝛð
ſkallꝺſkap at an
ða
t
ren
í m
ſa
hlioðſ græín
aꝼ litlu hlioðí
m
ſem þeſſar ſamſtoꝼur enar ꝼẏi. hara ſꜳra
giliga
hlioðſgræín heꝼ
en
hlioðſgræín m
raꝺꝺar ſtaꝼ v
ꝼellí
m
hæẏra litt noꝛęnu ſkallꝺſkap at ꝼleſtra m
kallaðꝛ æin
ðu
rumliga kallaðꝛ oꝛð. Ariſtotíles en ſpakí kallar tva parta mꜳlſgreinar naꝼn
en
oꝛð.
hluttekn
ru
hv
ligleik
hv
mꜳlſ. þar næſt er oꝛð er ſkrẏðer
naꝼnſgioꝛð
iij. p
leg
oꝛðgioꝛa noꝼn giꝛa vtekn
er ꝼ
naꝼní at hon m
ſaman nꝼn
þ
meðal oꝛpn