ok bra ser i konv líkí þa ſpẏ ꝼrigg eꝼ ſv kona viſſi hvat æser heꝼðiz að a þinginv hon
ſagði at aller ſkutu að ballꝺrí ok þat at hann ſakaði ekkí þa mælti ꝼrigg æigi munu uapn eða viðer
granꝺa ballꝺꝛí æiða heꝼi ek ꝼengit aꝼ ǫllum þeim þa ſpẏ konan haꝼa aller luter þer æið
a
unnit at æira ballꝺri þa ſeger ꝼrigg vex viðar teínungr æínn ꝼyrir veſtan valhǫll Sa er kal
laðꝛ
miſtil teinn ſa þottí mer ungr at kreꝼia eiðſínſ þvi næſt hvarꝼ konan bꝛaút
enn loki tok miſtilteín ok ſleit vpp ok gekk til þingſ enn hǫðꝛ ſtoð utarlega i mannhringi
num
þviat hann var blinꝺꝛ þa mælti loki við hann hvi ſkẏtr þu ekki at ballꝺrí hann ſvaraði þviat ek ſe æigí
hvar ballꝺꝛ er ok þat annat at ek em vapn láuſſ þa mælti loki ɢioꝛ þu þo i liking annarra
manna ok veit ballꝺri ſæmð ſem aꝺꝛer menn ek mun uiſa þer til hvar hann ſtenꝺꝛ ſkiot at honum
venꝺi þeſſum Hǫðꝛ tok miſtilteín ok ſkaut að ballꝺꝛí at til viſan loka ꝼlaug ſkotið í
gegnum hann ok ꝼell balldr ꝺauðꝛ til iarðar ok heꝼer þat meſt uhapp goꝛt verið með guðum ok monnum þa er
ballꝺꝛ var ꝼallinn þa ꝼelluz ǫllum aſum oꝛðtk ok sua henꝺꝛ at taka til hans ok ſa hverr til annarí
ok voro með æinum hug aller til þeſſ er unníð haꝼði verkít enn æigi mattí heꝼna þar var sua mikill griða
ſtaðꝛ
en þa er æserner vitkuðuz þa var þat ꝼẏrſt at gratrinn kom upp sua at æingi mattí oðꝛum
ſegia með oꝛðunum ꝼra ſinum harmí enn oðenn bar þeim mun verſt þenna ſkaða ſem hann kunni meſ
ta
ſkẏn hverſu mikil aꝼtaka ok míſſa aſunum var i ꝼraꝼalli ballꝺꝛſ en er guðin vitkuðuz
Þa mælti ꝼri ok ſpurði hverr ſa væri með aſum er æignaz villꝺí allar aſter mínar ok hÿlli ok vili hann
riða a helveg ok ꝼreiſta eꝼ hann ꝼaí ꝼunꝺit ballꝺꝛ ok bioða heliu utlauſn eꝼ hon vill la
ta
ꝼara ballꝺꝛ hæím i aaſgarð enn ſa er neꝼnꝺꝛ hermoðꝛ enn huatí ſon oðínſ er til þeirar
ſenꝺi ꝼarar varð þa var tekinn ſleipner heſtr oðínſ ok leíꝺꝺꝛ ꝼramm ok ſteig hermoðꝛ a þann hest
ok hlæẏptí brott enn æserner toku lik ballꝺꝛſ ok ꝼluttu til ſioꝼar hrínghoꝛni het ſkíp
ballꝺꝛſ hann var allra ſkipa meſtr hann víllꝺu guðin ꝼram ſetia ok gera þar a balꝼǫꝛ ballꝺꝛſ enn
ſkipit gekk hvergi ꝼramm þa var ſent í iotun heíma epter gẏgi þeirí er hẏrrokkín er neꝼnꝺ
enn er hon kom ok reið vargí ok haꝼði hoggoꝛm at táumum þa liop hon aꝼ heſtinum enn oð
inn
kallaði til berſerkí ꝼioꝛa at giæta heſtzenſ ok ꝼengu þeiꝛ æigi hallꝺit nema þeir ꝼellꝺi
hann þa gekk hẏrrokin a ꝼramſtaꝼn nokkuans ok hratt ꝼram i ꝼẏrſta viðbragðí sua at ellꝺꝛ
raut oꝛ hlunnunum en lonꝺ ǫll ſkulꝼu þa varð þoꝛr reíðꝛ ok greip hamarenn ok munꝺi þa
briota hoꝼut hennar aðꝛ ǫll guðin baðu henne ꝼriðar þa var boꝛið ut a ſkipit lik ballꝺꝛſ enn
er þat ſa kona hans nanna nepſꝺotter þa ſprakk hon aꝼ harmí ok ꝺo var hon boꝛín a balit ok ſle
gi
i ellꝺí þa ſtoð þo at ok vigði balið með miollní enn ꝼyrir ꝼotum honum rann ꝺvergr nokkuʀ
ſa er litr neꝼnꝺꝛ en þorr ſpẏrnꝺí ꝼæti ſinum a hann ok hratt honum i ellꝺinn ok bꝛann hann
Aꝺ þerſi bꝛennu ſottí margſkonar þíoð ꝼẏrſt að ſegia ꝼra oðní at með honum ꝼoꝛ ꝼri ok valkẏriur
