tan̅ gnioſtr ⁊ tan̅griſnir ⁊ reið þa er h̅ ekr í en̅ haꝼrarn͛ ꝺraga reiðína þvi er
h̅ kallaðꝛ aku þoꝛr. h̅ a ⁊ .iij. koſtgripí. æin̅ e͛ hamaren̅ miolln͛ e͛ hrim þuſſar
⁊ b͛griſa ken̅a þa er h̅ kemr a lopt ⁊ er þ̅ æͥ unꝺarlegt. h̅ heꝼ͛ lamið mͬgan hauſ
a ꝼeðꝛu̅ ę. ꝼrænꝺu̅ þ̅ra. An̅an grip a h̅ beztan megin giarðarnͬ ⁊ er h̅ ſpenn͛
þ̅m um ſik þa vex h̅m aſmegín halꝼu. en̅ þriðia lut a h̅ þan̅ e͛ mikill gͥpr
er í. þ̅ eru iarngloꝼͬ þ̅ra ma h̅ æͥ miſſa vͥ hamͬſkaptiꝺ. en̅ eingi er ſua ꝼͦðꝛ at telia
kun̅i ǫll ſtoꝛ vͥki h̅. en̅ ſegia kan̅ ek þ͛ sᷓ moꝛg at ꝺveliaz munu ſtunꝺ͛nͬ aðꝛ en ſagt
er allt þ̅ er ek veit. þa ml̅i. G. ſpẏria vil ek tiðinꝺa aꝼ ꝼleíru̅ aſunu̅. h. ſ. an̅ar
ſon oðinſ e͛ ballꝺꝛ ⁊ e͛ ꝼᷓ h̅m gott at ſegia h̅ er beztr ⁊ h̅ loꝼa aller. h̅ e͛ sᷓ ꝼagr
alitu̅ ⁊ biartr at lẏſer aꝼ h̅m ⁊ eitt graſ er sᷓ hvitt at iaꝼnat e͛ tͥ ballꝺꝛſ brar þ̅
e͛ allra graſa hvitaz ⁊ þar ept͛ mattu mͬka ꝼegrð h̅s bæði a haar ⁊ a likí. h̅ e͛ vitᷓztr
ꜳſa ⁊ ꝼegrſt talaðꝛ ⁊ liknſamaztr. en̅ ſu nattura ꝼẏlg͛ h̅m at eíngi ma hallaz ꝺomr
h̅s. h̅ bẏr þar ſem heíta breiða blik a hímní i þ̅m ma ekki v͛a uhreínt. Sua ſe̅ her
ſeg͛. breiða blik heita þar er ballꝺꝛ heꝼ͛ s͛ oꝼ gioꝛꝼa ſalí a þi l̅ꝺi e͛ ek liggia veit ꝼæſta
ꝼeiknſtaꝼí. hin̅ þriði aaſſ heit͛ níoꝛꝺꝛ h̅ bẏr a hímní þar ſe̅ heita noa tun. h̅ ræðꝛ ꝼͥ
gǫngu vin̅z ⁊ ſtill͛ ſia ⁊ ellꝺ a h̅ ſk̅ heíta tͥ ſęꝼara ⁊ tͥ veiða. h̅ er sᷓ auðigr ⁊ ꝼeſæll at h̅
ma geꝼa þ̅m auð l̅ꝺa ⁊ lauſa ꝼíar a h̅ ſk̅ tͥ þeſſ heita. æͥ e͛ nioꝛðꝛ aſa ættͬ. h̅ vͬ upp ꝼęꝺꝺꝛ
i vana heimí. en̅ van͛ giſluðu h̅ guðunu̅ ⁊ toko í mot at giſlingu þ̅n e͛ hæn͛ heit͛. h̅
varð at ſætt m guðu̅ ⁊ vǫnu̅. nioꝛðꝛ a þa konu e͛ ſkaði heit͛. ꝺ. þiaza Iǫtunſ. ſkaði
vill haꝼa bu ſtað þan̅ er ꜳtt haꝼði ꝼað͛ h̅nar þ̅ er a ꝼiollu̅ nokkuru̅ þar ſe̅ heiter
þrẏ̅heímr en̅ nioꝛðꝛ vill v͛a nær ſío þau ſættuz a þ̅ at þau ſkẏllꝺu v͛a niu nætr í
þrẏmheimí en̅ þa .iij. að noa tunu̅. en̅ er níoꝛðꝛ ko̅ aptr tͥ noa tuna aꝼ ꝼiallínu
þa qᷓð h̅ þ̅ta. leið eru̅k ꝼioll varka ek lengí a nætr æinͬ níu. ulꝼa þẏtr m͛ þottí
illr v͛a hia ſongví ſvana. þa qᷓꝺ ſkaðí þ̅ta. Soꝼa ek ne matta ſiavͬ beðiu̅ a ꝼuglſiarmi
ꝼͥ ſa mik vekr e͛ aꝼ viði kemr moꝛgin hv͛ian mr. þa ꝼoꝛ ſkaði upp a ꝼiall
⁊ bẏgði i þꝛẏmheímí ⁊ ꝼ͛r hon miok a ſkíðum ⁊ m boga ⁊ ſkæẏtr ꝺẏr hon heit͛ onꝺur
guð ę ǫnꝺur ꝺíſ. Sua er ſagt. þrẏm heímr heit͛ er þiaza ſa hin̅ amatki iǫtun̅
en̅ nu ſkaði bẏgg͛ ſkír bruðꝛ guða ꝼoꝛnar toꝼt͛ ꝼoður.
ioꝛðꝛ i noa tunu̅ gat ſiðan tuau bꝛn het an̅at ꝼreẏr ⁊ ꝼreẏia. þau vͦ ꝼogr
alitu̅ ⁊ mattug. ꝼræẏr e͛ hin̅ agiætazti aꝼ aſu̅. h̅ ræðꝛ ꝼͥ regni ⁊ ſkiní ſolar ⁊ þͬ
m avextí iarðar ⁊ a h̅ er gott at heíta tͥ aarſ ⁊ ꝼͥðar h̅ ræðꝛ ⁊ ꝼeſælu mͣ. en̅ ꝼreẏia
er agiætuz aꝼ aſẏniu̅. hon a þan̅ bæ a hímní e͛ ꝼolkvangr heit͛ ⁊ hv͛ ſem hon