Djarft neyttir þú, dróttinn
dolgstrangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr gnauðuðu súðir;
segl hýnd við stag rýndu;
vík skar vandlangt eiki;
Visundr hneigði þrǫm sveigðan.
Þú neyttir langra skipa djarft, dolgstrangr dróttinn, af þvít ýtar hǫfðu sjau tøgu flausta austr. Súðir gnauðuðu suðr; hýnd segl rýndu við stag; vandlangt eiki skar vík; Visundr hneigði sveigðan þrǫm.
You used long ships boldly, battle-strong lord, as men steered seventy vessels eastwards. Strakes roared south; high-hoisted sails conversed with the forestay; the tall-masted oak sliced the sound; Visundr (‘Bison’) plunged its curved rail.
[2] langra skipa ‘long ships’: Jesch (2001a, 123) argues that langskip is not a technical term, and is not specifically Viking.