Esa stǫllurum stillis
stafnrúm Haralds jafnan
— ónauðigr fekk auðar —
innan þǫrf at hvarfa,
ef, hǫrbrekka, hrøkkva,
hrein, skulum tveir fyr einum
(ungr kenndak mér) undan,
(annat) þingamanni.
Esa þǫrf stǫllurum stillis at hvarfa jafnan innan stafnrúm Haralds—fekk auðar ónauðigr—, ef, hrein hǫrbrekka, skulum hrøkkva undan tveir fyr einum þingamanni; ungr kenndak mér annat.
There is no need for the lord’s marshals always to idle inside Haraldr’s prow-area—I acquired wealth without coercion—, if, pure flax-slope [WOMAN], we must flee two before one þingamaðr; as a youth, I got accustomed to something else.
[2] jafnan: jafna Mork
[2] jafnan ‘always’: Skj B connects this adv. with the following cl., which creates an awkward w. o. (see NN §806) and also violates the syntax of an independent cl. (see Kuhn 1983, 117).