Æsti ek öllu trausti,
ítr, þik er görst kant líta
með réttvísi, ræsir
regnsals, hvat er mér gegnir.
Lát mik laun fyr þetta
lof þitt, konungr, hitta
víst, þau er varðar mestu,
veðra tjalds, of aldir.
Ítr ræsir regnsals, öllu trausti æsti ek þik, er görst kant líta með réttvísi, hvat er mér gegnir. Konungr veðra tjalds, lát mik víst hitta fyr þetta þitt lof laun, þau er mestu varðar of aldir.
Glorious lord of the rain-hall [SKY/HEAVEN > = God], in all trust I ask of you, who can most perfectly see with justice, whatever is fitting for me. King of the storms’ pavilion [SKY/HEAVEN > = God], let me certainly attain for this your encomium those rewards which are of greatest worth forever.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |