Þyn, Rín ok Nið, Þǫll, rimr, ysja
Dún, ógn, Dýna, dyn, hǫllfara,
órun ok bró, auðskjalg, Lodda,
mun, merkriða, mein ok Saxelfr.
Þyn, Rín ok Nið, Þǫll, rimr, ysja, Dún, ógn, Dýna, dyn, hǫllfara, órun ok bró, auðskjalg, Lodda, mun, merkriða, mein ok Saxelfr.
Þyn, Rhine and Nidelven, Þǫll, rimr, hastener, Danube, terror, Dvina, noise, sloping-goer, furious one and bró, auðskjálg, Lodda, one moving forward, boundary-crosser, harm and Elbe.
[1] Þyn: ‘Þun’ C, ‘[…]yn’ B, ‘Þýn’ 744ˣ
[1] Þyn (f.): Lit. ‘storm’. One of the mythical rivers mentioned in Grí 27/9 and Gylf (SnE 2005, 33; cf. OE þunian ‘to storm’, S-G I, 198). CVC 780 identifies Þyn as the Tyne in north-eastern England, which is unlikely from a phonological point of view (for early English spellings of that river-name, see Ekwall 1928, 425). See also SnE 1998, II, 527.