Hjuggu vér með hjörvi.
Hildr var sýnt í vexti,
áðr Freyr konungr felli
í Flæmingjaveldi.
Náði blár at bíta
blóði smeltr í gyltan
Högna kufl at hjaldri
harðr bengrefill forðum.
Mær grét morginskæru
mörg, þá er tafn fekkz vörgum.
Hjuggu vér með hjörvi. Hildr var sýnt í vexti, áðr Freyr konungr felli í Flæmingjaveldi. Harðr, blár bengrefill, smeltr blóði, náði forðum at bíta í gyltan kufl Högna at hjaldri. Mörg mær grét morginskæru, þá er tafn fekkz vörgum.
We hewed with the sword. The battle was clearly well advanced before King Freyr fell in the realm of the Flemings. The tough, blue wound-digger [SWORD], dripping with blood, succeeded long ago in biting into the gilded cowl of Hǫgni <legendary hero> [ARMOUR] in the conflict. Many a maiden wept early that morning, when prey was obtained for wolves.
[3] Freyr: The mention of a King Freyr here recalls the Frø of Saxo (Saxo 2015, I, ix. 4. 1, pp. 632-3). This Frø is a king of Sweden (rex Suetie) upon whom Regnerus takes revenge for the slaying of his paternal grandfather Sywardus, ruler of Norway (Noruagie dux), and acquires his first wife, Lathgertha, as a result of her joining forces with him against Frø. This appears to be the only instance of the name Freyr being applied to a king rather than a god (LP: Freyr 1, 2).