Haraldr magnaði hildi;
hildr tíddisk gram mildum;
frák hann við gný Gunnar
Gunnhildar bur kunna.
Harðr rauð í svip sverða
sverðs egg konungr ferðar;
morðs lét hilmir Hǫrða
hǫrð reyr lituð dreyra.
Haraldr magnaði hildi; hildr tíddisk mildum gram; frák hann, bur Gunnhildar, kunna við gný Gunnar. Harðr konungr ferðar rauð egg sverðs í svip sverða; hilmir Hǫrða lét hǫrð reyr morðs lituð dreyra.
Haraldr strengthened battle; battle gave pleasure to the generous ruler; I heard that he, Gunnhildr’s son [= Haraldr], was knowledgeable about the clamour of Gunnr <valkyrie> [BATTLE]. The harsh king of the company reddened the edge of the sword in the swinging of swords [BATTLE]; the lord of the Hǫrðar [NORWEGIAN KING = Haraldr] let hard reeds of battle [SWORDS] be coloured with blood.
[4] kunna (inf.) ‘was knowledgeable’: Lit. ‘know, be knowledgeable’. Both Skj B and Skald emend to kunnu (past inf.). That emendation is unnecessary (see Hl 1941).
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |