Snyðja lætr í sólroð
snekkjur á Manar hlekk
(árla sér ungr jarl)
allvaldr (breka fall).
Lypta kná lýðr opt
lauki of kjalar raukn;
greiða náir glygg váð;
greipum mœta dragreip.
Allvaldr lætr snekkjur snyðja á hlekk Manar í sólroð; árla sér ungr jarl fall breka. Lýðr kná opt lypta lauki of raukn kjalar; glygg náir greiða váð; dragreip mœta greipum.
The mighty ruler makes warships hasten on the chain of Man <island> [SEA] at dawn; early the young jarl sees the falling of the breakers. People often lift the mast on the draught-animals of the keel [SHIPS]; the storm unfolds the sail; halyards meet hands.
[4] allvaldr ‘the mighty ruler’: Kock (NN §§1321, 2247C) treats allvaldr and ungr jarl ‘the young jarl’ (l. 3) as parallel constructions that both function as the subjects of the last clause of the helmingr, leaving the first clause with a suppressed subject.