Russell Poole (ed.) 2012, ‘Torf-Einarr Rǫgnvaldsson, Lausavísur 4’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 136.
Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
Verpið, snarpir sveinar,
þvít sigri vér rôðum,
(skatt velk hônum harðan)
at Háfœtu grjóti.
Hefk rekit dauða Rǫgnvalds at fjórðungi mínum; nornir skiptu því rétt; nús {folkstuðill} fallinn. Verpið grjóti at Háfœtu, snarpir sveinar, þvít vér rôðum sigri; velk hônum harðan skatt.
‘I have avenged Rǫgnvaldr’s death for my quarter-share; the norns arranged that rightly; now the people’s support [RULER] is fallen. Throw stones at Háfœta (‘Long-legs’), brave lads, because we hold the victory; I choose hard tribute for him.’
In Orkn, Torf-Einarr speaks this after ordering a burial mound to be constructed for Hálfdan. In Hkr, it appears after he has cut the ‘blood-eagle’ on Hálfdan’s back (see Note to Lv 3/1, 4). The context in Fsk is as for Lv 1 and 3.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— en réðu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
Verpið, snarpir sveinar,
þvít sigri vér rôðum,
(skatt velk hônum harðan)
at Háfœtu grjóti.
Rekit hefi ec Rognvaldz dꜹða | en reðo þvi nornir | nu er fólc stuðill falliɴ | at fiorðungi minom | verpit snarpir sveinar | þvi at sigri ver raðom | scatt væl ec honom harþan | at hafoto grioti
(KS)
Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
af fjórðungi mínum.
Verpið, snarpir sveinar,
þvít sigri vér rôðum,
(skatt velk hônum harðan)
at háfœttu grjóti.
Rekít hefi ek rog | nvalldz dꜹða rett skípto þvi nornir nv er folkstvþill fallíɴ | af fíorðuɴgi mínom · verpit snarpir sveinar þviat sigri ver raðom sk | átt · vel ek hánom harðan at hafǿ̨tto gríoti ·
(VEÞ)
Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at †fiortungi† mínum.
†hlætet†, snotrir sveinar,
þann sigr hǫfum fengit ,
(skatt velk hônum harðan)
af háfœttu grjóti.
Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
†hlæþet†, snotrir sveinar,
þann sigr hǫfum fengit ,
(skatt velk hônum harðan)
af háfœttu grjóti.
Rekit tel ek Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
Verpið, snarpir sveinar,
þvít sigri hǫfum fengit ,
(skatt velk hônum harðan)
at Háfœtu grjóti.
Rekit tel ek Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
hlýði, snotrir seggir,
þvít sigri vér rôðum,
(skatt velk hônum harðan)
af háfœttu grjóti.
Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— en réðu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
Verpið, snarpir sveinar,
þvít sigr hǫfum fengit ,
(skatt velk hônum harðan)
at Háfœtu grjóti.
Rekit hefik Rǫgnvalds dauða
— †enn roðo þvi nꝍrer† —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
hlýði snotrir seggir, ,
þvít ,
(skatt velk hônum harðan)
at Háfœtu grjóti.
Rekit hævi (tel) ec Rognvalz douða | enn roðo þvi nꝍrer (rett skiftu þvi nornir) | nu er folcstuðill fallinn | at fiorðunge minum | lyðe snottrir sæggir (verpit snarpir sveinar) | þvi at sighri ver roðom (sigr hofom fengit) | scatt væl ec honom harðan | at hofꝍto grioti |
(VEÞ)
Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— †enn roðo þvi no᷎rer† —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
hlýði, snotrir seggir,
þvít sigri vér rôðum,
(skatt velk hônum harðan)
at Háfœtu grjóti.
Rekit hævi ec Rognvallz douða enn roðo þvi no᷎ | rer , nu er folc stuðill fallinn at fiorðunge minum | lyðe snotrir sæggir þvi at sighri ver roðom scatt | væl ec honom harðann at hofæto grioti .
(VEÞ)
Rekit hefi at Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús †fol†stuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
†hlæþet†, snotrir sveinar,
þann sigr hǫfum fengit ,
(skatt velk hônum harðan)
af Háfœtu grjóti.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.