Margaret Clunies Ross (ed.) 2017, ‘Þjóðólfr ór Hvini, Haustlǫng 7’ in Kari Ellen Gade and Edith Marold (eds), Poetry from Treatises on Poetics. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 3. Turnhout: Brepols, p. 441.
Þá varð fastr við fóstra
farmr Sigvinjar arma,
sás ǫll regin eygja,
ǫndurgoðs, í bǫndum.
Loddi rô við ramman
reimuð Jǫtunheima,
en holls vinar Hœnis
hendr við stangar enda.
Þá varð {{farmr arma} Sigvinjar}, sás ǫll regin eygja í bǫndum, fastr við {fóstra {ǫndurgoðs}}. Rô loddi við {ramman reimuð Jǫtunheima}, en hendr {holls vinar Hœnis} við enda stangar.
‘Then the cargo of the arms [LOVER] of Sigyn <goddess> [= Loki], the one whom all the divine powers eye in bonds, was [stuck] fast to the fosterer of the ski-deity [= Skaði > = Þjazi]. The staff stuck to the mighty haunter of Jǫtunheimar [= Þjazi], and the hands of the loyal friend of Hœnir [= Loki] [stuck] to the end of the pole. ’
As for st. 1.
According to Skm (SnE 1998, I, 1), after Loki had hurled the pole at the eagle, the latter managed to jerk away and fly up, with one end stuck fast in his body and the other end to Loki’s hands.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Þá varð fastr við fóstra
farmr Signýjar arma,
sás ǫll regin eygja,
ǫndurgoðs, í bǫndum.
Loddi rô við ramman
reimuð Jǫtunheima,
en holls vinar Hœnis
hendr við stangar enda.
þa varþ fastr við| fostra farmr signyiar arma sa er avll regin eygia avndoʀ gvðs| i bavndom lodde ra við ramman reimoð iotvn heima eɴ hollz| vinar hænis hendr við stangar enda
(MCR)
Þá varð fastr við fóstra
farmr Sigvinjar arma,
sás ǫll regin eygja,
†aundr†goðs, í bǫndum.
Loddi rô við ramman
reimuð Jǫtunheima,
en holls vinar Hœnis
hendr við stangar enda.
þa vard fastr vid fostra farmr sigyniar arma| sa er aull regin eugia aundr guds j bondom loddi ra vid ramman reimod| jotunheima enn holz vinar ho᷎nis hendr vid stangar enda
(MCR)
Þá varð fastr við fóstra
farmr Sigvinjar arma,
þá er ǫll regin eygja,
ǫndurgoðs, í hǫndum.
Loddi rô við ramman
reimuð Jǫtunheima,
en holls vinar Hœnis
hendr við stangar enda.
Þa varð fastr við fos| tra farmr sigyniar arma þa er oll regin æygia ǫndurguðs i hondvm loddi ra við| ramman reimuð iǫtun heima enn hollz vinar hænis hendr við stangar enda.
(MCR)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.